Αριθμός 19/2024
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΦΕΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
(ΣΕ ΤΡΙΜΕΛΗ ΣΥΝΘΕΣΗ)
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές, Ευαγγελία Καρδάση, Πρόεδρο Εφετών, Κωνσταντίνο Μαρτίνο (Εισηγητής) και Σταυρούλα Κουταντέλια, Εφέτες.
Συνήλθε στο δωμάτιο διασκέψεων του Εφετείου την 20η Φεβρουαρίου 2024, με την παρουσία του Γραμματέα Χρήστου Κουτσουμπλή, για να σκεφθεί και να αποφανθεί επί της κάτωθι ποινικής υποθέσεως η οποία εισήχθη ενώπιόν του με την υπ’ αριθμ. 16/2024 έγγραφη πρόταση του Αντεισαγγελέα Εφετών Λάρισας Ιωάννη Μαγκούτα και η οποία έχει ως ακολούθως:
ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΦΕΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
Εισάγω ενώπιον σας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 30 παρ. 1 και 4, 138 παρ. 2 εδ. β, 323 ΚΠΔ, τις με ημερομηνία κατάθεσης 05-02-2024 και 08- 02-2024 προσφυγές του Α. Μ. του Γ. και της Λ., που γεννήθηκε στις ….. στη Λάρισα, κατοίκου Λ. επί της οδού Χ. αριθμός , και της Μ. Μ. του Α. και της Γ., που γεννήθηκε στις ….. στη Λάρισα, κατοίκου ομοίως, κατά του υπ’ αριθ. Ε. ΠΡ 16/ 2024 κλητηρίου θεσπίσματος του Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας, με το οποίο κλήθηκαν στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Λάρισας κατά τη δικάσιμο της 26ης Μαρτίου 2024 για να δικαστούν ως υπαίτιοι των αξιοποίνων πράξεων, ο μεν πρώτος της ψευδούς κατάθεσης, η δε δεύτερη της ψευδούς καταμήνυσης και ηθικής αυτουργίας σε ψευδή κατάθεση, και εκθέτω τα ακόλουθα:
Σύμφωνα με το άρθρο 323 ΚΠΔ, ο κατηγορούμενος που κλητεύθηκε με κλητήριο θέσπισμα απευθείας στο ακροατήριο του τριμελούς εφετείου σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 6 του άρθρου 111 έχει δικαίωμα να προσφύγει στο αρμόδιο συμβούλιο εφετών μέσα στην προθεσμία που ορίζεται στην παρ. 1 του προηγούμενου άρθρου. Η προσφυγή υποβάλλεται στον γραμματέα της εισαγγελίας εφετών ή στα όργανα που αναφέρονται στην παράγραφο 2 του προηγούμενου άρθρου και ως προς τις διατυπώσεις άσκησής της εφαρμόζονται οι παράγραφοι 1 και 2 του προηγούμενου άρθρου. Το συμβούλιο εφετών έχει υποχρέωση να αποφασίσει μέσα σε δέκα ημέρες από τότε που υποβλήθηκε η έκθεση προσφυγής μαζί με την σχετική πρόταση του εισαγγελέα εφετών, και μπορεί: α) να απορρίψει την προσφυγή, β) να κάνει δεκτή την προσφυγή, εκδίδοντας βούλευμα με το οποίο αποφαίνεται ότι δεν πρέπει να γίνει κατηγορία ή παύει οριστικά την ποινική δίωξη ή κηρύσσει αυτήν απαράδεκτη, γ) να προβεί σε μία από τις παραπάνω ενέργειες, αφού προηγουμένως διατάξει προανάκριση για τη συμπλήρωση του αποδεικτικού υλικού, με τη διενέργεια συγκεκριμένων ανακριτικών πράξεων. Το συμβούλιο αποφασίζει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό. Το βούλευμα του συμβουλίου εφετών που απορρίπτει την προσφυγή επιδίδεται σύμφωνα με τα άρθρα 155 κ.ε. στον κατηγορούμενο. Αν από την επίδοση του βουλεύματος έως την δικάσιμο που ορίστηκε αρχικά μεσολαβεί τουλάχιστον το μισό της προθεσμίας που ορίστηκε για κλήτευση ο κατηγορούμενος έχει υποχρέωση να εμφανιστεί κατά τη δικάσιμο αυτή για να δικαστεί χωρίς άλλη κλήτευση.
1. Στην προκειμένη περίπτωση κάθε μία υπό κρίση προσφυγή, η οποία αποτελεί οιονεί/ειδικό ένδικο μέσο και κατά συνέπεια εφαρμόζονται οι διατάξεις των ενδίκων μέσων, εφόσον αρμόζουν στη φύση της, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα και εν γένει παραδεκτά, σύμφωνα με τις μνημονευόμενες διατάξεις των άρθρων 322 παρ. 1,2 , 323, 474 ΚΠΔ, καθόσον κατατέθηκε με ιδιαίτερο δικόγραφο ενώπιον της Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας αυτοπροσώπως από έκαστο των ανωτέρω κατηγορούμενων προσώπων και συντάχθηκε έκθεση, την 05η-02-2024 και 08-02-2024, εντός της προβλεπόμενης δεκαημέρου προθεσμίας, η οποία εκκινεί από την επίδοση σε κάθε προσφεύγοντα του κλητηρίου θεσπίσματος που εν προκειμένω έλαβε χώρα στις 26-01-2024 και 29-01-2024 αντίστοιχα, σύμφωνα με τα οικεία αποδεικτικά επίδοσης και διαλαμβάνεται στα ανωτέρω δικόγραφα των κατηγορουμένων νόμιμος λόγος αναφορικά με τη μη συνδρομή των προϋποθέσεων της παραπομπής τους καθώς θεωρούν ότι ελλείπουν οι απαιτούμενες προς τούτο επαρκείς ενδείξεις και προβάλλουν περαιτέρω νομικούς ισχυρισμούς. Η προσφεύγουσα είναι πρόσωπο ιδιάζουσας δωσιδικίας κατά το χρόνο τέλεσης της αξιόποινης πράξης, ο δε προσφεύγων είναι πρόσωπο δυνάμενο αυτοτελώς να προσφύγει κατά του εν λόγω κλητηρίου, παρότι δεν είναι ο ίδιος πρόσωπο ιδιάζουσας δωσιδικίας, αφού συμπαραπέμπεται στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Λάρισας με πρόσωπο που δωσιδικεί στο δικαστήριο αυτό λόγω συνάφειας και συμμετοχής (βλ. Α. Καρρά Κώδικας Ποινικής Δικονομίας Συστηματική Ερμηνεία και Μεθοδολογικής κατ’ άρθρο Ανάπτυξη, 3 η έκδοση, σ. 602 -603). Προσκομίστηκε από αμφοτέρους το με αριθμό ………….. παράβολο ποσού 150 ευρώ, το οποίο καταβλήθηκε μέσω Τράπεζας και δεσμεύτηκε υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. Συνεπώς εκάστη ανωτέρω προσφυγή πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί στην ουσία.
2. Από το αποδεικτικό υλικό της δικογραφίας, όλες τις εκθέσεις εξέτασης των μαρτύρων, τα έγγραφα και τη χωρίς όρκο εξέταση των κατηγορουμένων, προέκυψε ότι: Οι αξιόποινες πράξεις της ψευδούς κατάθεσης, που κατά το ΕΠΡ 16/2024 κλητήριο θέσπισμα αποδίδεται στον κατηγορούμενο Α. Μ. και της ψευδούς καταμήνυσης και της ηθικής αυτουργίας σε ψευδή κατάθεση (άρθρ. 224§1 Νέου ΠΚ, άρθρ. 229§1 ΠΚ, ως ίσχ. προ της κατάργησης με άρθρ. 460-461 του Νέου ΠΚ, σε συνδ. με άρθρ. 2§1, 46§1, 94§1 ΠΚ), που αποδίδεται στην κόρη του Μ. Μ., δικηγόρο Λάρισας κατά το χρόνο τέλεσης των πράξεων, όπως προκύπτει από τη με ημερομηνία 10-05- 2012 βεβαίωση του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας, αποτελεί τμήμα της πολυεπίπεδης και χρονικά εκτεταμένης αντιδικίας, μεταξύ της Φ. χήρας Κ. Μ. (και των τέκνων της) αφενός και της κατηγορουμένης αφετέρου. Η τελευταία είχε αναλάβει, ως δικηγόρος, την εξώδικη και δικαστική διαχείριση υπόθεσης, αστικής φύσεως διαφοράς, της Φ. χήρός Κ. Μ. και των θυγατέρων της. Η συνεργασία της δικηγόρου με τους εντολείς της δεν εξελίχθηκε ομαλά, με αποτέλεσμα να υποβληθεί σε βάρος της τελευταίας η από 23-04-2009 έγκληση των Φ. χήρας Κ. Μ., Κ. Μ. του Κ. και Ν. Μ. του Κ., η οποία έλαβε ΑΒΜ (Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λάρισας) 209/3. Με δικονομική αφετηρία την ανωτέρω έγκληση, σχηματίστηκε δικογραφία και ασκήθηκε ποινική δίωξη για τις αξιόποινες πράξεις της απάτης με επιδιωκόμενο όφελος και αντίστοιχη ζημία, που υπερβαίνουν το ποσό των 73.000 ευρώ και της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής και η κατηγορουμένη Μ. Μ. με υπ’ αριθ. 284/2014 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας κρίθηκε ένοχη τέλεσης των ως άνω αδικημάτων από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας και καταδικάστηκε σε συνολική ποινή φυλάκισης τριών ετών και έξι μηνών. Κατά την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό, το Πενταμελές Εφετείο Λάρισας με την υπ’ αριθ. 113/2019 απόφαση έπαυσε οριστικά την ποινική δίωξη για την πράξη της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής, λόγω παραγραφής, και καταδίκασε την ανωτέρω σε ποινή φυλάκισης τριών ετών για την πράξη της απάτης κατ’ εξακολούθηση και κατ’ επάγγελμα με επιδιωκόμενο όφελος και αντίστοιχη ζημία ποσού που υπερβαίνει τις 30.000 ευρώ. Κατά της τελευταίας αυτής απόφασης ασκήθηκε αίτηση αναίρεσης και το Δικαστήριο του Αρείου Πάγου (ΣΤ Ποινικό Τμήμα), με την υπ’ αριθ. 456/2020 απόφασή του, έπαυσε οριστικά την ποινική δίωξη, λόγω παραγραφής, που επήλθε συνεπεία της νομοθετικής αποκλιμάκωσης της αποδοθείσας στην κατηγορουμένη πράξης, η οποία κατέστη πλημμέλημα με τη θέση σε ισχύ του ισχύοντος ΠΚ. Εν τω μεταξύ η Μ. Μ. είχε υποβάλει την 27-05-2010 αίτηση, που αξιολογήθηκε δικονομικά ως έγκληση και έλαβε ΑΒΜ της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λάρισας Λ11/220, με την οποία ισχυρίστηκε ότι η σε βάρος της έγκληση υπό ΑΒΜ Ζ09/3 ήταν φευδής και απέβλεπε στην παγίδευσή της και στην απόσπαση χρημάτων από αυτήν. Προς απόδειξη δε των αιτιάσεών της πρότεινε να εξεταστεί ως μάρτυρας ο πατέρας της, Α. Μ. του Γ., ο οποίος, με την από 29-09-2011 ένορκη κατάθεσή του ενώπιον της Πταισματοδίκη, επιβεβαίωσε ως αληθείς τους ισχυρισμούς της Μ. Μ., μεμφόμενος ως ψευδές το περιεχόμενο της «αντίθετης», υπό ΑΒΜ Ζ09/3, έγκλησης. Επί της δικογραφίας με ΑΒΜ Λ11/220 ασκήθηκε ποινική δίωξη, με παραπομπή των Φ. χήρας Κ. Μ., και των θυγατέρων της Κ. Μ. και Ν. Μ., στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Λάρισας, για να δικαστούν ως υπαίτιες των αξιόποινων πράξεων της ψευδούς καταμήνυσης από κοινού και της ψευδούς κατάθεσης κατ’ εξακολούθηση. Με την υπ’ αριθ. 1838/2022 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Λάρισας, άπασες οι κατηγορούμενες κηρύχθηκαν αθώες. Εξάλλου η Φ. χήρα Κ. Μ., εξεταζόμενη ως μάρτυρας την 08-05-2012, αιτήθηκε την ποινική δίωξη της Μ. Μ. και του πατέρα της Α. Μ. διατεινόμενη ειδικότερα ότι, η υπό ΑΒΜ ως άνω Λ11/220 από 27- 05-2010 έγκληση της Μ. Μ. ήταν ψευδής κατά περιεχόμενο, η ίδια δε, έπεισε τον Α. Μ. να επιβεβαιώσει την 29-09-2011 ενόρκως ως μάρτυρας το ψευδές περιεχόμενο της έγκλησής της. Με δικονομικό έναυσμα την εν λόγω, από 08-05-2012, μαρτυρική κατάθεση της Φ. χήρας Κ. Μ., σχηματίστηκε η παρούσα δικογραφία με ΑΒΜ Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λάρισας Λ12/157 και ΕΠΡ Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας 16/2024.
Ειδικότερα ως προς τη δικονομική διαδρομή της προκείμενης δικογραφίας σημειώνεται ότι, κατόπιν διενέργειας προκαταρκτικής εξέτασης, συντάχθηκε αρχικά η υπ’ αριθ. πρωτ. 32/2013 από 03-07-2013 Πράξη Αναβολής, κατ’ άρθρ. 59§2 ΚΠΔ, του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λάρισας, η οποία εγκρίθηκε από τον Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας. Δυνάμει της ανωτέρω Πράξης Αναβολής, αναβλήθηκε κάθε περαιτέρω ενέργεια στην παρούσα δικογραφία έως το τέλος της ποινικής δίωξης, που είχε ασκηθεί επί της προαναφερόμενης δικογραφίας με ΑΒΜ Ζ09/3. Ο χρόνος έκδοσης της Πράξης Αναβολής από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών (03-07-2013) συνιστά την έναρξη αναστολής της παραγραφής των ποινικών αδικημάτων της ψευδούς καταμήνυσης, που φέρεται ότι τέλεσε η Μ. Μ. την 27-05-2010, και των αδικημάτων της ψευδούς κατάθεσης και ηθικής αυτουργίας σε ψευδή κατάθεση, τα οποία φέρεται ότι τέλεσαν την 29-09-2011 ο Α. Μ. και η Μ. Μ., αντίστοιχα, (ως προς έναρξη αναστολής βλ. ενδεικτ. ΑΠ 523/2020, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ , ΑΠ 1444/2017, ό.π. , ΑΠ 666/2014, ό.π. , ΑΠ 1509/2013, ό.π.). Η ποινική δίωξη, που είχε ασκηθεί επί της δικογραφίας με ΑΒΜ Ζ09/3 περατώθηκε αμετάκλητα με την υπ’ αριθ. 456/2020 απόφαση του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου, δημοσιευθείσα την 12-03-2020 (χρονικό σημείο επανεκκίνησης της παραγραφής). Ακολούθως, με την υπ’ αριθ. 18/2020 από 06-07-2020 Πράξη Αναβολής, κατ’ άρθρ. 59§2 ΚΠΔ, του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λάρισας, η οποία εγκρίθηκε από τον Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας, αναβλήθηκε εκ νέου κάθε περαιτέρω ενέργεια στην υπό ΑΒΜ Λ12/157 δικογραφία έως το αμετάκλητο πέρας της ποινικής δίωξης, που είχε ασκηθεί επί της δικογραφίας με ΑΒΜ Λ11/220. Η τελευταία αυτή ποινική δίωξη περατώθηκε αμετάκλητα με την άπρακτη παρέλευση της προθεσμίας άσκησης ενδίκων μέσων κατά της υπ’ αριθ. 1838/2022 αθωωτικής απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Λάρισας, η οποία καταχωρίστηκε καθαρογραφημένη στο Ειδικό Βιβλίο την 06η-06-2023.
Κατά την ανωτέρω εκτεθείσα διαδοχή δικαιοδοτικών κρίσεων ι, κάτά την κρίση μας, επαρκείς ενδείξεις για την παραπομπή των Μ. Μ. του Α. και πατέρα της Α. Μ. του Γ. στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Λάρισας. Ειδικότερα, ο πυρήνας της ουσιαστικής κρίσης της παρούσας υπόθεσης ανάγεται στο ανακριβές ή μη περιεχόμενο της αρχικής, υπό ABM Ζ09/3, έγκλησης (μεταξύ άλλων) και της νυν εγκαλούσας, Φ. χήρας Κ. Μ., σε βάρος της Μ. Μ.. Όπως αναπτύχθηκε ανωτέρω, η αλήθεια των καταγγελθέντων διά της υπό ΑΒΜ Ζ09/3 έγκλησης «επικυρώθηκε» δικαστικά δις, σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, η τελική δε εν ευρεία έννοια απαλλαγή της κατηγορουμένης δικηγόρου επήλθε λόγω εξάλειψης του αξιοποίνου συνεπεία παραγραφής. Περαιτέρω, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας έκρινε αμετακλήτως ότι δεν αποδείχθηκε η εκ μέρους της Φ. χήρας Κ. Μ. τέλεση του αδικήματος της ψευδούς καταμήνυσης κατά την υποβολή της υπό ABM Ζ09/3 έγκλησής της, ούτε του αδικήματος της ψευδούς κατάθεσης κατ’ εξακολούθηση κατά την εξειδίκευση του περιεχομένου αυτής. Συνολικά δε, οι ισχυρισμοί και οι αιτιάσεις της νυν εγκαλούσας αποδείχθηκαν αληθείς και ακριβείς, όσες φορές διήλθαν από ουσιαστική δικαστική εκτίμηση. Ως εκ τούτου, οι περί του εναντίου ισχυρισμοί των Μαρίας και Α. Μ. [οι οποίοι απέδωσαν στην υπό ABM Ζ09/3 έγκληση της νυν εγκαλούσας τη μομφή του ψεύδους και του σκοπού καταδίωξης της Μ. Μ. (με απώτερη στόχευση το παράνομο οικονομικό όφελος), δομούν επαρκείς ενδείξεις για την παραπομπή τους στο ακροατήριο, ως υπαιτίων των αξιόποινων πράξεων της ψευδούς καταμήνυσης, ψευδούς κατάθεσης και ηθικής αυτουργίας σε ψευδή κατάθεση, όπως αναλυτικά παρατίθεται στο ΕΠΡ 16/2024 κλητήριο θέσπισμα.
3. Περαιτέρω ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος Α. Μ. ότι εσφαλμένα και αναρμοδίως παραπέμπεται να δικαστεί στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Λάρισας είναι νομικά αβάσιμος, διότι παραπέμπεται ομού με την κατηγορουμένη, η οποία είναι πρόσωπο ιδιάζουσας δωσιδικίας, στο αρμόδιο λόγω συμμετοχής δικαστήριο, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Λάρισας ως ανώτερο από τα συντρέχοντα αρμόδια δικαστήρια, σύμφωνα με το άρθρο 130 παρ. 1 ΚΠΔ. Ομοίως ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος ότι ο ίδιος δεν καταλαμβάνεται από τις πράξεις αναβολής κατ’ άρθρο 59 ΚΠΔ, διότι δήθεν η ποινική δίωξη σε βάρος του ασκήθηκε αυτεπαγγέλτως και χωρίς αυτός να κατονομάζεται στην έγκληση της Φ. χήρας Κ. Μ. και κατά συνέπεια, σύμφωνα με τη συλλογισμό του, το αξιόποινο του πλημμελήματος που του αποδίδεται έχει εξαλειφθεί συνεπεία παραγραφής, δεν είναι νομικά και ουσιαστικά βάσιμος, διότι αφενός ο ίδιος κατονομάζεται στο σημείωμα που κατέθεσε η εγκαλούσα στις 08-05-2012 στην Πταισματοδίκη Λάρισας μετά τη με ιδία ημερομηνία εξέταση της ως μάρτυρα, η οποία υπέχει θέση εγκλήσεως, αφετέρου δε οι αναφερόμενες υπ’ αριθ. πρωτ. 32/2013 από 03-07-2013 και υπ. αριθ. 18/2020 από 06-07-2020 Πράξεις Αναβολής, κατ’ άρθρ. 59§2 ΚΠΔ, του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λάρισας, περιλαμβάνουν σαφώς και την πράξη της ψευδούς κατάθεσης για την οποία ο προσφεύγων παραπέμπεται ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Λάρισας και στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει επέλθει παραγραφή λόγω αναστολής αυτής, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 113 παρ. 2 του προϊσχύοντος και του ισχύοντος ΠΚ. Εξάλλου ο ισχυρισμός αμφοτέρων των προσφευγόντων ότι η απόφαση με την οποία περαιώθηκε αμετάκλητα η κύρια δίκη με την οριστική παύση της ποινικής δίωξης λόγω παραγραφής της αξιόποινης πράξης, την οποία τελευταία αφορούσαν τα φερόμενα ως ψευδή γεγονότα των ποινικών αδικημάτων της ψευδούς καταμήνυσης, της ψευδούς κατάθεσης και ηθικής αυτουργίας σε ψευδή κατάθεση, εξομοιώνεται με αθωωτική απόφαση σύμφωνα με την 4/2020 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, δεν ασκεί στην προκειμένη περίπτωση έννομη επιρροή, διότι η αμετάκλητη απόφαση για το προδικαστικό ζήτημα στο πλαίσιο του άρθρου 59 ΚΠΔ δεν δεσμεύει το δικαστήριο της κύριας δίκης, εάν ο νόμος δεν προβλέπει ρητά το αντίθετο, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του άρθρου 366 παρ. 2 ΠΚ (ΣυμβΠλημΘεσ 1658/1990 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Γ. Μπουρμάς σε Λ. Μαργαρίτη Ερμηνεία κατ’άρθρο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας σ. 300).
Κατά συνέπεια υφίστανταί εν προκειμένω οι νομικοί και ουσιαστικοί λόγοι που στηρίζουν την παραπομπή καθενός από τους ανωτέρω προσφεύγοντες κατηγορουμένους ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου (Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Λάρισας) προς εκδίκαση της παρούσας υπόθεσης, οι δε ιδιαίτερες αιτιάσεις των προσφευγόντων δεν είναι βάσιμες και επομένως πρέπει να απορριφθούν οι υπό κρίση προσφυγές και να επικυρωθεί το προσβαλλόμενο κλητήριο θέσπισμα του Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ:
Ι.Να γίνουν τυπικά δεκτές και να απορριφθούν στην ουσία οι με ημερομηνία κατάθεσης 05-02-2024 και 08-02-2024 προσφυγές του Α. Μ του Γ. και της Λ., που γεννήθηκε στις 29-01-1939 στη Λάρισα, κατοίκου Λ. επί της οδού Χ. αριθμός 19, και της Μ. Μ. του Α. και της Γ., που γεννήθηκε στις 16-04-2024 στη Λάρισα, κατοίκου/ομοίως, κατά του υπ1 αριθ. Ε. ΠΡ 16/ 2024 κλητηρίου θεσπίσματος του Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας, με το οποίο κλήθηκαν στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Λάρισας για να δικαστούν κατά τη δικάσιμο της 26ης Μαρτίου 2024 ως υπαίτιοι των πλημμελημάτων ψευδούς κατάθεσης, ψευδούς καταμήνυσης και ηθικής αυτουργίας σε ψευδή κατάθεση, που φέρονται ότι έλαβαν χώρα στη Λάρισα στις 27-05-2010 και 29.09.2011.
2. Να επικυρωθεί το ανωτέρω κλητήριο θέσπισμα.
3. Να διαταχθεί η οριστική απόδοση στο Δημόσιο ποσού 150 ευρώ που κατέβαλαν οι προσφεύγοντες με το υπ. αριθ. ………….. παράβολο.
Λάρισα 14 Φεβρουάριου 2024 Ο Εισαγγελέας Εφετών
Ιωάννης Μαγκούτας
Αντεισαγγελέας Εφετών
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Νόμιμα εισάγονται ενώπιον του παρόντος Συμβουλίου, με την προπαρατιθέμενη εισαγγελική πρόταση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 30 §§ 2 και 4, 138 § 1, 316 § 2, 317 § 1β και 323 ΚΠΔ, οι από 5.2.2024 και 8.2.2024 προσφυγές των Α. Μ. του Γ. και Μ. Μ. του Α., κατοίκων αμφοτέρων Λάρισας (οδός Χ. αρ. 19), κατά του υπ’ αριθμ. ΕΠΡ. 16/2024 κλητηρίου θεσπίσματος του Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας.
Περαιτέρω, για όσους λόγους εκτίθενται στην εισαγγελική πρόταση, στην οποία και το Συμβούλιο τούτο αναφέρεται προς αποφυγή ασκόπων επαναλήψεων (βλ. ΣυμβΕφΑιγ 25/2022 ΤρΝομΠλ «ΝΟΜΟΣ»), πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να απορριφθούν στην ουσία τους οι από 5.2.2024 και 8.2.2024 προσφυγές των Α. Μ. του Γ. και Μ. Μ. του Α., κατοίκων αμφοτέρων Λάρισας (οδός Χρυσοχόου αρ. 19), κατά του υπ’ αριθμ. ΕΠΡ. 16/2024 κλητηρίου θεσπίσματος του Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας, με το οποίο οι ανωτέρω παραπέμφθηκαν με απευθείας κλήση στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Λάρισας, ως καθ’ ύλην αρμοδίου δικαστηρίου λόγω της ιδιάζουσας δωσιδικίας της διάταξης του άρθρου 111 § 6 ΚΠΔ που απολαμβάνει η δεύτερη προσφεύγουσα (φέρουσα την ιδιότητα της δικηγόρου κατά τον χρόνο τέλεσης των κατωτέρω αξιόποινων πράξεων – βλ. ΑΠ 512/2016, ΑΠ 1751/2011, ΑΠ 1257/2010) και λόγω συμμετοχής (άρθ. 130 παρ. 2 ΚΠΔ) ως προς τον πρώτο προσφεύγοντα, προκειμένου να δικασθούν ως υπαίτιοι διάπραξης των ακόλουθων πράξεων, δηλ. ο μεν πρώτος (Α. Μ.) της ψευδούς καταθέσεως, η δε δεύτερη (Μ. Μ.) της ψευδούς καταμηνύσεως και της ηθικής αυτουργίας σε ψευδή κατάθεση (άρθ. 224 § 1 νέου ΠΚ, 229 § 1 ΠΚ, όπως ίσχυε προ της κατάργησης με άρθ. 460-461 του νέου ΠΚ, σε συνδ. με άρθ. 1, 2 § 1, 14, 16, 17, 18, 26, 27, 46 § 1, 51, 53, 57, 79, 80, 94 § 1 ΠΚ) που φέρεται ότι τελέστηκαν από αυτούς στη Λάρισα την 27η.5.2010 και την 29η.9.2011.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και απορρίπτει στην ουσία τους τις από 5.2.2024 και 8.2.2024 προσφυγές των (α) Α. Μ. του Γ. και (β) Μ. Μ. του Α., κατοίκων αμφοτέρων Λάρισας (οδός Χρυσοχόου αρ. 19), κατά του υπ’ αριθμ. ΕΠΡ. 16/2024 κλητηρίου θεσπίσματος του Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας, με το οποίο οι ανωτέρω παραπέμφθηκαν με απευθείας κλήση στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Λάρισας, για να δικασθούν ως υπαίτιοι διάπραξης των ακόλουθων πράξεων, δηλ. ο μεν πρώτος (Α. Μ.) της ψευδούς καταθέσεως, η δε δεύτερη (Μ. Μ.) της ψευδούς καταμηνύσεως και της ηθικής αυτουργίας σε ψευδή κατάθεση (άρθ. 224 § 1 νέου ΠΚ, 229 § 1 ΠΚ, όπως ίσχυε προ της κατάργησης με άρθ. 460-461 του νέου ΠΚ, σε συνδ. με άρθ. 1, 2 § 1, 14, 16, 17, 18, 26, 27, 46 § 1, 51, 53, 57, 79, 80, 94 § 1 ΠΚ) που φέρεται ότι τελέστηκαν από αυτούς στη Λάρισα την 27η.5.2010 και την 29η.9.2011.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στη Λάρισα στις 20 Φεβρουαρίου 2024 και εκδόθηκε στον ίδιο τόπο στις 20 Φεβρουαρίου 2024.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ