Ελληνική Δημοκρατία
Εισαγγελία Εφετών Λάρισας
Αριθμός 75/2021
ΔΙΑΤΑΞΗ
Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΦΕΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
Λάβαμε υπόψη την προσφυγή του Γ.Μ κατά της από 20-6-2021 και με αριθμό ΕΓ8 21-115/2020 διάταξης του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Λάρισας, με την οποία απορρίφθηκε η από 3-3-2021 έγκλησή του σε βάρος του Ν. Γ. για την αξιόποινη πράξη της βαριάς σωματικής βλάβης. Η προσφυγή ασκήθηκε αυτοπρόσωπα από τον προσφεύγοντα και είναι εμπρόθεσμη, αφού η προσβαλλόμενη διάταξη σύμφωνα με το οικείο αποδεικτικό επίδοσης επιδόθηκε σε αυτόν στις 6-7-2021 και η προσφυγή ασκήθηκε στις 21-7-2021, δηλαδή εντός της προθεσμίας του άρθρου 52§1 ΚΠΔ. Περαιτέρω η προσφυγή ασκήθηκε νομότυπα και ειδικότερα με κατάθεση δικογράφου ενώπιον του αρμοδίου Γραμματέα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λάρισας κατά τα οριζόμενα στα άρθρα 52§1, 474 ΚΠΔ, για την οποία συντάχθηκε σχετική έκθεση και περιέχει νόμιμο λόγο άσκησής της, δηλαδή την εσφαλμένη εκτίμηση και τη λανθασμένη νομική αξιολόγηση των πραγματικών περιστατικών, που προέκυψαν από την προκαταρκτική εξέταση. Επιπλέον με την κατάθεση της κρινόμενης προσφυγής ο προσφεύγων κατέθεσε το προβλεπόμενο από το νόμο παράβολο υπέρ του Δημοσίου, ποσού 250 ευρώ (βλ. το με κωδικό …….. ηλεκτρονικό παράβολο). Ως εκ τούτου εφόσον συντρέχουν όλες οι απαιτούμενες δικονομικές προϋποθέσεις, η κρινόμενη προσφυγή πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί περαιτέρω, ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της.
Η προαναφερθείσα έγκληση απορρίφθηκε με την υπ’ αριθμ.ΕΓ8 21-115/2020 διάταξη του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Λάρισας, η οποία έχει ως εξής:
ΔΙΑΤΑΞΗ
Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
Αφού λάβαμε υπόψη μας: I) την αττό 03-03-2021 ένορκη κατάθεση, η οποία υπέχει θέση έγκλησης του Γ. Μ. σε βάρος του Ν. Γ. κατοίκου ομοίως, με την οποία καταγγέλλει αυτόν ότι την 01-10-2020 κατά τη διάρκεια διαπληκτισμού τους για λόγους οδικής συμπεριφοράς, τον απώθησε με τα χέρια με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του, να πέσει επί του εδάφους και να τραυματιστεί σοβαρά στο πίσω μέρος της κεφαλής και II) το αποδεικτικό υλικό που συλλέχθηκε από τη διενεργηθείσα προκαταρκτική εξέταση:
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 51 παρ.2,3 ΚΠΔ «Ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών εξετάζει την έγκληση που έλαβε και αν κρίνει ότι αυτή δεν στηρίζεται στον νόμο ή είναι προφανώς αβάσιμη στην ουσία της ή ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης, την απορρίπτει με διάταξή του, η οποία περιλαμβάνει συνοπτική αιτιολογία και επιδίδεται στον εγκαλούντα. Αν ενεργήθηκαν προκαταρκτική εξέταση ή αυτεπάγγελτη προανάκριση κατά το άρθρο 245 παρ. 2 ή ένορκη διοικητική εξέταση και ο εισαγγελέας κρίνει ότι δεν προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις για την κίνηση της ποινικής δίωξης, απορρίπτει την έγκληση με αιτιολογημένη διάταξή του».
Στη συγκεκριμένη περίπτωση από τη μελέτη και την εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού που συγκεντρώθηκε από τη διενεργηθείσα προκαταρκτική εξέταση και μάλιστα από το περιεχόμενο της κρινόμενης έγκλησης, τις καταθέσεις των αυτόπτων μαρτύρων, τα έγγραφα και τις χωρίς όρκο εξηγήσεις του εγκαλούμενου, προέκυψαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 01.10.2020 και περί ώρα 15.45 ο εγκαλούμενος, οδηγώντας το υπ’αριθμ. …..ΙΧΕ αυτοκίνητο, επί της οδού Φαρσάλων με κατεύθυνση προς το κέντρο της πόλης της Λάρισας, αναγκάστηκε να διακόψει όλως αιφνιδιαστικά την πορεία του, με κίνδυνο τόσο για τον ίδιο, όσο και για τους λοιπούς χρήστες της οδού, καθώς το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο εγκαλών επί της οδού Φλωρίνης, παραβιάζοντας την προτεραιότητα των οχημάτων που κινούνταν επί της οδού Φαρσάλων, και εν προκειμένω του εγκαλούμενου, εισήλθε ανεξέλεγκτα στο ρεύμα πορείας του. Άμεσα ο εγκαλών και για άγνωστο λόγο, ακινητοποίησε το αυτοκίνητο του στην μέση της οδού Φαρσάλων έμπροσθεν του οχήματος του εγκαλούμενου, εξήλθε εκτός εαυτού και επιτέθηκε χτυπώντας με κλωτσιές την πόρτα του αυτοκινήτου του τελευταίου, με γροθιές στο τζάμι του οδηγού και υβρίζοντας τον, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε τραβώντας να ανοίξει την πόρτα του. Τότε ο εγκαλούμενος προσπάθησε να εξέλθει εκ του οχήματος του, πλην όμως κατά την έξοδο από αυτό (όχημα) ο εγκαλών τον έσπρωξε με τα χέρια του και όλως ενστικτωδώς ανταπέδωσε και αυτός το σπρώξιμο, με αποτέλεσμα ο εγκαλών να παραπατήσει, να πέσει στο έδαφος και να τραυματιστεί σοβαρά στο πίσω μέρος της κεφαλής του. Ακολούθως αστυνομικοί της άμεσης δράσης, οι οποίοι βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση, προσήλθαν στο σημείο όπου βρήκαν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση τον εγκαλούντα, και άμεσα κλήθηκε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ για τη μεταφορά του στο νοσοκομείο, αλλά και τον εγκαλούμενο, ο οποίος και συνελήφθη. Απολογούμενος ο τελευταίος περιέγραψε πως έλαβε χώρα το περιστατικό, και ο τραυματισμός του εγκαλούντος, ενώ ζήτησε να εξετασθεί ο άνω καθώς είχε βάσιμες υπόνοιες ότι βρίσκονταν υπό την επίδραση οινοπνεύματος. Το ανωτέρω, ήτοι ότι ο εγκαλών βρίσκονταν υπό την επίδραση οινοπνεύματος επιβεβαιώθηκε πλήρως από σειρά ιατρικών εγγράφων και δη τις ιατρικές βεβαιώσεις των Ιατρών του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας που αναφέρουν τα εξής .Έγγραφο με αριθμό πρωτ. …../16.12.2020 Ό παθών τελούσε σε μέθη “, έγγραφο από 2.11.2020 : Ο παθών τελούσε σε κατάχρηση αλκοόλ και ως διεγερτικός αρνήθηκε την νοσηλεία του και για τον λόγο αυτό ζητήθηκε η εκτίμηση ειδικού Ψυχιάτρου της Ψυχιατρικής κλινικής του Νοσοκομείου, έγγραφη γνωμάτευση με ημερομηνία 2/10/20 του ειδικού Ψυχιάτρου Κ… Ό παθών έχει ιστορικό κατάχρησης αλκοόλ της τελευταίες ημέρες και του χορηγήθηκαν μεταξύ άλλων Stedon σε ανησυχία και Alopcridin σε διέγερση, έγγραφο από 6.10.2020 ο παθών πάσχει από χρόνιο αιθυλισμό, έγγραφη γνωμάτευση με ημερομηνία 06-10-2020 του Ειδικού Ψυχιάτρου Κ. Σ.: Ο παθών ευρίσκεται σε συγχυτική κατάσταση σε πλαίσια στερητικού συνδρόμου από αλκοόλ. Περαιτέρω και ως προς τις συνθήκες που έλαβε χώρα ο τραυματισμός του ο αυτόπτης μάρτυρας, Σ. Φ. στην ένορκη κατάθεση του αναφέρει ότι ο εγκαλών είχε βγει από το αυτοκίνητο του και προσπαθούσε να χτυπήσει τον εγκαλούμενο και μόλις ο τελευταίος βγήκε από το όχημα του ο εγκαλών τον έσπρωξε και στη συνέχεια τον έσπρωξε και ο εγκαλούμενος με αποτέλεσμα, λόγω προφανώς των μειωμένων αντανακλαστικών του από την κατανάλωση οινοπνεύματος, να πέσει στο έδαφος και vα τραυματιστεί. Τα ανωτέρω επιβεβαιώνονται και από την αυτόπτη μάρτυρα Μ. Χ., η οποία στην κατάθεση της ανέφερε λεπτομερώς την απρόκλητη επίθεση · που δέχθηκε ο εγκαλούμενος, αλλά και την έκρυθμη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν εγκαλών. Λαμβάνοντας υπόψη τις ανωτέρω καταθέσεις σε συνδυασμό με τις εξηγήσεις του εγκαλούμενου, φρονούμε ότι εν προκειμένω ο εγκαλούμενος δέχθηκε πρώτος άδικη επίθεση από τον εγκαλούντα, με άμεσο κίνδυνο της σωματικής του ακεραιότητας, η οποία είχε αρχίσει να πραγματοποιείται και να εξακολουθεί όταν ο εγκαλούμενος ανταπέδωσε το σπρώξιμο, γεγονός που επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του, ότι προέβη στην πράξη αυτή βρισκόμενος σε κατάσταση άμυνας, και αποτελεί λόγο άρσης του άδικου χαρακτήρα της πράξης του. Άλλωστε και στο διαβιβαστικό έγγραφο του AT Λάρισας, αλλά και στις καταθέσεις των αυτόπτων μαρτύρων αναφέρεται ότι ο εγκαλούμενος αμυνόμενος απώθησε με τα χέρια του τον εγκαλούντα, ο τελευταίος δε έχασε την ισορροπία του, προφανώς λόγω μέθης, έπεσε στο έδαφος και τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι. Κατά συνέπεια, εν όψει των προαναφερθέντων, δεν προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις για να κινηθεί ποινική δίωξη κατά του εγκαλουμένου, Ν. Γ. για το αδίκημα της βαριάς σωματικής βλάβης (310 παρ.1 ΠΚ) ή άλλου τίνος και η υπό κρίση έγκληση πρέπει να απορριφθεί, σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 51 παρ. 2 και 3 του ΚΠΔ. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα της προκείμενης διαδικασίας, δεν πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εγκαλούντος, καθόσον δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 580 παρ. 4 του ιδίου ως άνω Κώδικα.
Περαιτέρω πρέπει να αναφερθεί ότι κατά το άρθρο 22 του ΠΚ: “1. Δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε κατάσταση άμυνας. 2. Άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθεμένου στην οποία προβαίνει το άτομο, προς υπεράσπιση του εαυτού του ή άλλου από παρούσα και άδικη επίθεση που στρέφεται εναντίον τους. 3. Το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από το βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της προσβολής που απειλείται, από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης και από τις υπόλοιπες περιστάσεις”. Κατά την έννοια της άνω διάταξης, άμυνα υφίσταται, όταν συντρέχει άδικη επίθεση, ήτοι θετική πράξη, που θέτει σε κίνδυνο έννομο αγαθό ορισμένου προσώπου και αντιφάσκει αντικειμενικά προς το δίκαιο, εφ’ όσον είναι παρούσα, όταν δηλαδή ο από την επιθετική ενέργεια κίνδυνος του έννομου αγαθού άρχισε και δεν έληξε ακόμη ή, όταν δεν άρχισε μεν, επίκειται όμως αμέσως, όπως συμβαίνει στην περίπτωση που δικαιολογημένα μπορεί κάποιος να φοβάται άμεση έναρξη της επιθετικής ενέργειας. Εφόσον συντρέχουν δε οι ανωτέρω όροι της κατάστασης άμυνας, ο υφιστάμενος την επίθεση ή οποιοσδήποτε τρίτος δικαιούται, προς απόκρουση αυτής, να προσβάλει οποιοδήποτε αγαθό του επιτιθεμένου, όπως την προσωπική ελευθερία, την ιδιοκτησία ή ακόμα και τη ζωή του, αρκεί μόνον κατά την εν λόγω απόκρουση της επίθεσης να μην υπερβεί τα υπό του νόμου και ειδικότερα τα υπό της διατάξεως της παραγράφου 3 του άρθρου 22 οριζόμενα όρια (ΑΠ 87/2020 ΤΝΠ Δ.Σ.Α).
Ωστόσο από όσα εκθέτει ο προσφεύγων στην προσφυγή του, τις καταθέσεις των μαρτύρων, τα έγγραφα της δικογραφίας και την ανώμοτη κατάθεση του εγκαλουμένου δεν μπορεί να γίνει λόγος ότι η κρίση του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Λάρισας ήταν εσφαλμένη. Ειδικότερα από τα ανωτέρω αναφερόμενα αποδεικτικά μέσα σε συνδυασμό με όσα εκθέτει ο προσφεύγων προκύπτει ότι ο προσφεύγων την 1η-10-2020 και ώρα 15.00 κινούνταν με το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας …. ΙΧΕ επί της οδού Φαρσάλων στη Λάρισα. Ακολούθως ακινητοποίησε τούτο έμπροσθεν του οχήματος, που οδηγούσε ο εγκαλούμενος και επεχείρησε να ανοίξει την πόρτα του οδηγού του. Τούτη η ενέργειά του έγινε προφανώς στα πλαίσια δυσαρέσκειάς του με τον τρόπο οδήγησης του εγκαλουμένου. Μάλιστα ο προσφεύγων βρισκόταν σε κατάσταση θυμού εκδηλώνοντας επιθετική διάθεση προς τον εγκαλούμενο. Τούτο γίνεται σαφές από το ότι ο ίδιος προέβη σε επανειλημμένες απόπειρες να ανοίξει την πόρτα του οδηγού, του οχήματος, που οδηγούσε ο εγκαλούμενος. Αφού πια ο εγκαλούμενος εξήλθε από το όχημα, που οδηγούσε, ο προσφεύγων τον απώθησε με τα χέρια του. Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν συνθήκες προσβολής του εννόμου αγαθού της σωματικής ακεραιότητας του εγκαλουμένου. Ειδικότερα από όσα προαναφέρθηκαν γίνεται σαφές ότι ο προσφεύγων ήταν ο επιτιθέμενος, αφού μη αρκούμενος σε λεκτική ένταση, προέβη επανειλημμένα σε απόπειρα να ανοίξει την πόρτα του οδηγού του οχήματος του εγκαλουμένου και αφού πλέον τούτος εξήλθε από αυτό, ο προσφεύγων προέβη σε μυϊκή ενέργεια άσκησης δύναμης σε βάρος του σώματος του εγκαλουμένου, δηλαδή τον απώθησε με τα χέρια του. Τούτη η κατάσταση ανάγκασε τον εγκαλούμενο να προβεί (αμυνόμενος) στην ίδια ακριβώς μυϊκή ενέργεια σε βάρος του προσφεύγοντος, δηλαδή στην απώθησή του με τα χέρια του. Ο προσφεύγων από την προσβολή, που δέχθηκε (στα πλαίσια της άμυνας του εγκαλουμένου) έπεσε στο έδαφος και χτύπησε στο κεφάλι του. Έτσι μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, όπου διαγνώστηκε ενδοκράνιος τραυματισμός (πολλαπλές θλάσεις, κάταγμα κροταφικά αριστερά, κροταφοβρεγματικά ρωγμώδες μικρό υποσκληρίδιο αριστερά κροταφικά). Για το λόγο αυτό ο προσφεύγων νοσηλεύθηκε στο ανωτέρω Νοσοκομείο μέχρι τις 9-10-2020, οπότε και εξήλθε από αυτό με βελτίωση στην κατάσταση της υγείας του (βλ. σχετ. το εξιτήριο Νευροχειρουργικής Κλινικής Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας). Ως προς τις συνθήκες, που έλαβε χώρα το περιστατικό της σωματικής βλάβης του προσφεύγοντος, είναι σαφής η από 1-10-2020 κατάθεση του Σ. Φ., ο οποίος αναφέρει ότι είδε τον προσφεύγοντα να έχει βγει από το όχημά του προσπαθώντας να χτυπήσει τον εγκαλούμενο και ότι αφού ο εγκαλούμενος εξήλθε από το όχημά του, ο προσφεύγων τον απώθησε και έτσι στη συνέχεια τον απώθησε ο εγκαλούμενος με αποτέλεσμα ο προσφεύγων να πέσει στο έδαφος και να χτυπήσει στο κεφάλι του. Ακόμη η μάρτυρας Μ. Χ. στην από 1-10-2020 κατάθεσή της αναφέρει ότι ο προσφεύγων εξήλθε από το όχημά του νευριασμένος και βρίζοντας, έκανε συνεχείς προσπάθειες να ανοίξει την πόρτα του οδηγού του οχήματος του εγκαλουμένου και επειδή ο εγκαλούμενος ήταν σε άμυνα απώθησε τον προσφεύγοντα με αποτέλεσμα αυτός να πέσει στο έδαφος και να ακολουθήσει ο τραυματισμός του στο κεφάλι. Οι ανωτέρω δύο μάρτυρες είναι οι μοναδικοί αυτόπτες μάρτυρες και από τις καταθέσεις τους γίνεται σαφές ότι ο προσφεύγων ήταν ο επιτιθέμενος σε βάρος του εγκαλουμένου, τούτος δε δεχόμενος την επίθεση σε βάρος του σώματός του προέβη σε μυϊκή ενέργεια αντίστοιχης φύσης με αυτή, που δέχθηκε από τον επιτιθέμενο, δηλαδή σε απώθηση του προσφεύγοντος με τα χέρια του. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι η ένταση και η έκταση της μυϊκής ενέργειας, που άσκησε ο εγκαλούμενος αξιολογείται εντός των συνθηκών της συμπεριφοράς του προσφεύγοντος, δηλαδή μέσα στις συνθήκες του θυμού, της επιμονής να ανοίξει την πόρτα του οχήματος του εγκαλουμένου, της μυϊκής του ενέργειας να απωθήσει πρώτος με τα χέρια του ο προσφεύγων τον εγκαλούμενο και της ενέργειάς του να ακινητοποιήσει το όχημα, που οδηγούσε έμπροσθεν του οχήματος του εγκαλουμένου. Ο εγκαλούμενος δεν μπορούσε να διαφύγει με το όχημά του, διότι ο προσφεύγων ακινητοποίησε το όχημά του έμπροσθεν του δικού του και βρισκόμενος έξω από αυτό επιχειρούσε επανειλημμένα να ανοίξει την πόρτα του οδηγού. Από τα ανωτέρω εκτιθέντα περιστατικά μπορεί να γίνει λόγος ότι η περιγραφείσα συμπεριφορά του προσφεύγοντος σε βάρος του εγκαλουμένου ήταν αντίθετη στο δίκαιο, προσέβαλε το έννομο αγαθό της σωματικής του ακεραιότητας, ενώ η προσβολή του εννόμου αγαθού του εγκαλουμένου ήταν ενεργής κατά το χρόνο, που τούτος αντέδρασε. Τούτο προκύπτει από το ότι ο προσφεύγων με βάση τα προαναφερθέντα προέβη σε επίμονη και κλιμακούμενη επιθετική συμπεριφορά σε βάρος του εγκαλουμένου, η κορύφωση της οποίας ήταν η άσκηση μυϊκής δύναμης (απώθηση) σε βάρος του εγκαλουμένου. Έτσι γίνεται σαφές ότι η ενέργεια του εγκαλουμένου αποτέλεσε απόκρουση άδικης και ενεργούς προσβολής σε βάρος της σωματικής του ακεραιότητας από τον ίδιο τον προσφεύγοντα. Βέβαια είναι άξιο αναφοράς και το ότι για την ένταση και έκταση της αντίδρασης του εγκαλουμένου (απώθηση με τα χέρια του προσφεύγοντος) πρέπει να ληφθεί υπόψη το στοιχείο του θυμού, υπό το κράτος του οποίου συμπεριφέρθηκε ο προσφεύγων και οπωσδήποτε η εμμονή του να επιχειρήσει επανειλημμένα να ανοίξει την πόρτα της θέσης του του οδηγού του οχήματος του εγκαλουμένου. Περαιτέρω πρέπει να αναφερθεί ότι ο προσφεύγων βρισκόταν προφανώς υπό το κράτος ψυχολογικής διέγερσης και σε κατάσταση σωματικής αστάθειας, αφού στο από 2-10-2020 έγγραφο του Ψυχιάτρου Κ.Κ. της Νευροχειρουργικής Κλινικής Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσομείου Λάρισας σημειώνεται ότι οι συνοδοί του προσφεύγοντος ανέφεραν κατάχρηση αλκοόλ και ότι ο ίδιος ήταν διεγερτικός και αρνούνταν τη νοσηλεία. Τούτο με βάση τους κανόνες της λογικής εξηγεί την προφανή αστάθειά του από τη χρήση οινοπνεύματος, ώστε μετά την απώθησή του από τον εγκαλούμενο να πέσει στο έδαφος και να υποστεί τη σωματική βλάβη, που προαναφέρθηκε. Τούτο επίσης εξηγεί και την επιθετικότητά του συνιστάμενη στο ότι ακινητοποίησε εντός της οδού το όχημά του, εξήλθε με θυμό από αυτό, επιχείρησε επανειλημμένα να ανοίξει ο ίδιος την πόρτα του οδηγού του οχήματος του εγκαλουμένου και αφού πλέον τούτος εξήλθε από αυτό, επιτέθηκε στον εγκαλούμενο με μυϊκη δύναμη απωθώντας τον με τα χέρια του. Επιπλέον πρέπει να αναφερθεί ότι ο προσφεύγων στην από 9-12-2020 κατάθεσή του αναφέρει ότι δεν θυμάται τις συνθήκες του τραυματισμού του, ενώ στην προσφυγή του αρκείται στην εκτίμηση ότι δεν είναι δυνατό η σωματική του βλάβη να έχει προκληθεί από την πτώση του στο έδαφος μετά την απώθησή του από τον εγκαλούμενο λόγω της σοβαρότητας της βλάβης, που ο ίδιος υπέστη. Πλην όμως από όσα προκύπτουν από τους εξετασθέντες αυτόπτες μάρτυρες και τα υπόλοιπα αποδεικτικά μέσα της δικογραφίας γίνεται σαφές ότι ο ίδιος ήταν ο επιτιθέμενος σε βάρος του εγκαλουμένου και προς απόκρουση της ενεργούς βίαιης συμπεριφοράς του έλαβε χώρα η απώθησή του από τον εγκαλούμενο με αποτέλεσμα την πτώση του στο έδαφος και τον τραυματισμό του. Συνεπως για την καταγγελλόμενη πράξη συντρέχει λόγος άρσης του αδίκου, όπως ορθά έκρινε με την προσβαλλόμενη διάταξή του ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Λάρισας. Ως εκ τούτου η υπό κρίση προσφυγή είναι αβάσιμη στην ουσία της και ως τέτοια πρέπει να απορριφθεί, ενώ περαιτέρω πρέπει να διαταχθεί η κατάπτωση υπέρ του δημοσίου του παραβόλου (ποσού 250 ευρώ), που κατατέθηκε από τον προσφεύγοντα για την προσφυγή.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
-Δεχόμαστε τυπικά και απορρίπτουμε στην ουσία την προσφυγή του Γ. Μ. κατά της από 20-6-2021 και με αριθμό ΕΓ8 21-115/2020 διάταξης του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Λάρισας.
– Διατάσσουμε την κατάπτωση υπέρ του δημοσίου του παραβόλου (ποσού 250 ευρώ), που κατέθεσε ο προσφεύγων.
Λάρισα 4-10-2021
Ο ΕισαγγελέαςΕφετών Λάρισας
Λάμπρος Σ. Τσόγκας
Αντεισαγγελέας Εφετών