Αριθμός 2/2022
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΦΕΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
(ΣΕ ΤΡΙΜΕΛΗ ΣΥΝΘΕΣΗ)
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Ευαγγελία Καρδάση, Πρόεδρο Εφετών, Ευαγγελία Μπάλλα (Εισηγήτρια) και Σωτήριο Μπακαΐμη, Εφέτες.-
Συνήλθε στο δωμάτιο διασκέψεων του Εφετείου τη 10η Ιανουαρίου 2022, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα Εφετών Στέφανου Ζαρκαντζιά και του Γραμματέα Κωνσταντίνου Ζούπα, για να σκεφθεί και αποφανθεί επί της κάτωθι ποινικής υποθέσεως, η οποία εισήχθη ενώπιόν του με την υπ’ αριθμ. 138/2021 έγγραφη πρόταση του Αντεισαγγελέα Εφετών Λάμπρου Τσόγκα και η οποία έχει ως ακολούθως:
Προς το Διαστικό Συμβούλιο Εφετών Λάρισας
Εισάγω ενώπιον του Συμβουλίου σας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 30 παρ.4, 138, 316 §2, 317 παρ.1α, 481 ΚΠΔ και άρθρο 17 Ν.1968/1991 την υπ’ αριθμ. 15/26-5-2021 έφεση του E M V – K του O -R, κρατούμενου στο κατάστημα κράτησης Τρικάλων, κατά του υπ’ αριθμ. 373/2021 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Τρικάλων και εκθέτω τα ακόλουθα:
Με το εκκαλούμενο βούλευμα απορρίφθηκε η από 15-9-2021 αίτηση του εκκαλούντος για απόλυσή του υπό όρους σε ό,τι αφορά την κράτησή του με την υπ’αριθ.20/2021 (συγχωνευτική) απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Δωδεκανήσου και την υπ’αριθμ. 91/2019 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων, η οποία εκτίεται αθροιστικά. Το ανωτέρω βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Τρικάλων επιδόθηκε στον εκκαλούντα στις 21-10-2021, η δε έφεσή του ασκήθηκε στο Κατάστημα Κράτησης Τρικάλων στις 29-10-2021, δηλαδή εντός της προθεσμίας, που προβλέπεται στο άρθρο 473 ΚΠΔ, ενώπιον του Διευθυντή του εν λόγω Καταστήματος.Για την άσκηση της έφεσης συντάχθηκε σχετική έκθεση, στην οποία αναφέρονται οι λόγοι έφεσης και την οποία υπέγραψε ο εκκαλών και ο Διευθυντής του Καταστήματος Κράτησης Τρικάλων. Περαιτέρω πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το άρθρο 17 του Ν 1968/1991 ‘’κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που κρίνει την αίτηση για τη χορήγηση απόλυσης υπό όρο, επιτρέπεται έφεση από τον εισαγγελέα ή τον κατάδικο, εφαρμοζομένων αναλόγως των διατάξεων των άρθρων 473 έως και 476 ΚΠΔ’’. Από τη διάταξη του τελευταίου αυτού άρθρου, ενόψει της αδιάστικτης διατύπωσης του νόμου, συνάγεται, ότι το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που χορηγεί υπό όρο απόλυση είναι εκκλητό και κατά τα δύο σκέλη αυτού, δηλαδή τόσο ως προς τη διάταξη, που χορηγεί την υπό όρο απόλυση, όσο και ως προς τη διάταξη των παρεπόμενων υποχρεώσεων – όρων, που τη συνοδεύουν (ΣυμβΑΠ 82/2014 στην ιστοσελίδα της Ποινικής Δικαιοσύνης). Ως εκ τούτου με βάση τα προαναφερθέντα η έφεση ασκήθηκε παραδεκτά και για το λόγο αυτό πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω στην ουσία της.
‘’Η απόλυση υπό όρο χορηγείται οπωσδήποτε εκτός αν κριθεί με ειδική αιτιολογία ότι η διαγωγή του καταδίκου, κατά την έκτιση της ποινής του, καθιστά απολύτως αναγκαία τη συνέχιση της κράτησής του για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν νέων αξιόποινων πράξεων’’. Από τη γραμματική διατύπωση της παρ. 1 του άρθρου 106 ΠΚ, όπως αντικατασταθείσα ισχύει, και την αντιδιαστολή προς την αρχική της διατύπωση συνάγεται ότι, εφόσον συντρέχει η τυπική προϋπόθεση της εκτίσεως του μέρους της ποινής, που προβλέπει το άρθρο 105 παρ. 1 ΠΚ, η υφ’ όρον απόλυση του καταδίκου χορηγείται υποχρεωτικώς, εκτός αν το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο κρίνει, με ειδική αιτιολογία, ότι η διαγωγή αυτού κατά τη διάρκεια της εκτίσεως της ποινής του, συμπεριλαμβανομένης και της προσωρινής κρατήσεώς του, δεν υπήρξε καλή ή υπήρξε κατ’ επίφαση μόνο καλή και ως εκ τούτου υπάρχει κίνδυνος ότι απολυόμενος υφ’ όρον θα τελέσει νέες αξιόποινες πράξεις και γι’ αυτό καθίσταται αναγκαία η συνέχιση της κρατήσεώς του. Για την αξιολόγηση της διαγωγής του καταδίκου πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η εν γένει συμπεριφορά του, όπως εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια της κρατήσεώς του, για δε την αξιολόγηση της επικινδυνότητας αυτού προς τέλεση νέων αξιόποινων πράξεων πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο χαρακτήρας του, όπως διαγιγνώσκεται με βάση την όλη διαγωγή του κατά τη διάρκεια εκτίσεως της ποινής του. Αντίθετα δεν λαμβάνονται υπόψη στοιχεία, που ανάγονται στον προ της καταδίκης του χρόνο και δη στην πράξη, για την οποία καταδικάστηκε, στην προηγούμενη ζωή του και στις προγενέστερες ατομικές και κοινωνικές του περιστάσεις, αφού τα στοιχεία αυτά αξιολογήθηκαν, κατ’ άρθρο 79 ΠΚ, για την επιμέτρηση της ποινής του. Η ερμηνεία αυτή συνάδει, αφενός προς το νομικό χαρακτήρα και το σκοπό του θεσμού της υφ’ όρον απολύσεως, ως σωφρονιστικού μέτρου, που αποσκοπεί στην αποφυγή της υποτροπής διά της ηθικής βελτιώσεως του καταδίκου και στην κοινωνική αποκατάσταση αυτού και, αφετέρου, προς την υπεροχή της ειδικής προλήψεως ως σκοπού της ποινής, στο στάδιο αυτό, στην οποία απέβλεψε ο νομοθέτης με τη ρύθμιση του Ν 2172/1993, όπως προκύπτει και από το περιεχόμενο της αιτιολογικής εκθέσεως του νόμου αυτού. Αν το συμβούλιο στήριξε την κρίση του σε στοιχεία μη δυνάμενα να ληφθούν υπόψη, το βούλευμα είναι αναιρετέο. Αν όμως πρόκειται για απλή πλεοναστική μνεία τέτοιων στοιχείων, τα οποία δεν ήταν αναγκαία για τη στήριξη της κρίσης του συμβουλίου, διότι τα αναγόμενα στη διαγωγή του καταδίκου κατά την έκτιση της ποινής του στοιχεία είναι επαρκή, το βούλευμα δεν αναιρείται (ΟλΑΠ 4/1997 Ποιν.Δικ. 1998, 784). Στη προκειμένη περίπτωση από τα έγγραφα, που συνοδεύουν την παρούσα έφεση, προκύπτουν τα ακόλουθα:
Ο εκκαλών είναι κρατούμενος στο Κατάστημα Κράτησης Τρικάλων δυνάμει της υπ’αριθ.20/2021 (συγχωνευτικής) απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Δωδεκανήσου και της υπ’αριθμ. 91/2019 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων (που εκδόθηκε στις 30-1-2019), η οποία εκτίεται αθροιστικά. Το ύψος της ποινής της πρώτης από τις ανωτέρω αποφάσεις είναι κάθειρξη 9 ετών και 17 μηνών, ενώ το ύψος της ποινής της δεύτερης εξ αυτών είναι φυλάκιση 2 ετών και 3 μηνών. Τα εγκλήματα, που αφορούν οι αποφάσεις, για τις οποίες επιβλήθηκαν οι ποινές σε βάρος του είναι αυτά της διακεκριμένης περίπτωσης κλοπής, της παράνομης οπλοκατοχής και της ηθικής αυτουργίας σε παράνομη κατοχή κινητού τηλεφώνου από κρατούμενο εντός Καταστήματος Κράτησης. Σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά με το εκκαλούμενο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Τρικάλων ο εκκαλών στις 15-9-2021 (ημέρα σύνταξης του πίνακα υπολογισμού ποινής από τον Δ/ντη του Κ.Κ Τρικάλων με βάση το χρόνο κράτησης και τον ευεργετικό υπολογισμό των ημερομισθίων στην έκτιση της ποινής) είχε εκτίσει ποινή, που αντιστοιχεί σε 7 έτη, 10 μήνες και 28 ημέρες και κατά συνέπεια είχε συμπληρώσει τα αναφερόμενα στο άρθρο 105 προϊσχύσαντος ΠΚ (πριν τον τεθέντα στις 1-7-2019 σε ισχύ ΠΚ) απαιτούμενα χρονικά διαστήματα για την υφ’όρο απόλυσή του όσο αφορά τις προαναφερθείσες ποινές. Περαιτέρω με το εκκαλούμενο βούλευμα έγινε δεκτό ότι σε βάρος του εκκαλούντος από το αρμόδιο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Κ.Κ Τρικάλων δυνάμει της υπ’αριθ.36/21-5-2018 απόφασής του επιβλήθηκαν πειθαρχικές ποινές. Ειδικότερα επιβλήθηκε η πειθαρχική ποινή 100 βαθμών για το πειθαρχικό παράπτωμα της κατοχής και χρήσης κινητού τηλεφώνου εντός Καταστήματος Κράτησης και της στέρησης συμμετοχής σε εργασία ή σε πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης για ένα έτος για το πειθαρχικό παράπτωμα της κατοχής εντός Καταστήματος Κράτησης επικίνδυνων αντικειμένων, που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα. Περαιτέρω στο εκκαλούμενο βούλευμα αναφέρεται ότι μπορεί η πρώτη από τις ανωτέρω δύο πειθαρχικές ποινές να έχει διαγραφεί και να μην λαμβάνεται υπόψη για τη χορήγηση της υφ΄ όρον απόλυσης, όπως προβλέπεται στο άρθρο 69 παρ. 4 του Σωφρονιστικού Κώδικα, πλην όμως συναξιολογούμενο το γεγονός αυτό καταδεικνύει έλλειψη σεβασμού και πειθαρχίας στους κανόνες, που διέπουν τη νομοταγή διαβίωσή του. Τέλος στο εκκαλούμενο βούλευμα σημειώνεται ότι έτσι εύλογα δημιοιυργείται η πεποίθηση ανυπαρξίας σωφρονιστικής βελτίωσης του εκκαλούντος και κατ’επέκταση βελτίωση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς του προς τον εξωτερικό κόσμο και δεν έχει υπάρξει διαφοροποίηση της προσωπικής του κατάστασης σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δημιουργείται βάσιμη προσδοκία, ότι σε περίπτωση αποφυλάκισής του, θα επανενταχθεί ομαλά στην κοινωνία και δεν θα τελέσει νέες αξιόποινες πράξεις. Με την ανωτέρω αιτιολογία το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Τρικάλων με το υπ’αριθ.373/2021 βούλευμα απέρριψε την αίτηση του E M V – K του O -R για την υφ’όρο απόλυσή του όσον αφορά τις ποινές για την υπ’αριθπ’αριθ.20/2021 (συγχωνευτική) απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Δωδεκανήσου και τηην υπ’αριθμ. 91/2019 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων (που εκδόθηκε στις 30-1-2019), η οποία εκτίεται αθροιστικά. Ο εκκαλών με τους λόγους έφεσης ισχυρίζεται ότι το Συμβούλιο Πλημμελειδικών Τρικάλων ερμήνευσε εσφαλμένα τη διάταξη του άρθρου 106 ΠΚ και ότι δεν αξιολόγησε ορθά τις αποδείξεις για τα περιστατικά της διαγωγής του εντός του Καταστήματος Κράτησης επικαλούμενος ότι η πειθαρχική ποινή από μόνη της δεν αρκεί για τη μη χορήγηση της υφ’όρον απόλυσης, ότι η πρώτη από τις ανωτέρω δύο πειθαρχικές ποινές δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη λόγω διαγραφής από τον ατομικό του φάκελο, ότι παρήλθε το διάστημα του ενός έτους από τη στέρηση της παροχής εργασίας του ή τη δυνατότητα συμμετοχής του σε πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης, ότι παρήλθε ικανό χρονικό διάστημα από την τέλεση των πειθαρχικών παραπτωμάτων, κατά το οποίο έχει επιδείξει καλή διαγωγή και ότι έχει καταδικαστεί για την αξιόποινη πράξη, που συνιστά το πρώτο πειθαρχικό παράπτωμα σε ποινή φυλάκισης από το αρμόδιο Δικαστήριο. Ωστόσο πρέπει να τονιστεί ότι το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Τρικάλων με το εκκαλούμενο βούλευμα αξιολόγησε τη συμπεριφορά του εκκαλούντος στις συνθήκες κράτησής του στηριζόμενο όχι σε διαγεγραμμένη από τον ατομικό του φάκελο πειθαρχική ποινή (όσον αφορά το πρώτο πειθαρχικό του παράπτωμα) αλλά σε καθευατά περιστατικά των εκδηλώσεων της προσωπικότητας του εκκαλούντας σε συνθήκες κράτησης. Τούτες οι εκδηλώσεις της συμπεριφοράς του κρατούμενου, για να μπορεί η συμπεριφορά του να θεωρηθεί καλή, πρέπει να είναι εναρμονισμένες με τους κανόνες της ειρηνικής κοινωνικής συμβίωσης, δίχως από αυτές να αναδεικνύονται χαρακτηριστικά επιθετικής, βίαιης, επικίνδυνης, απρεπούς συμπεριφοράς, που δεν συνάδουν με τις αρχές της ομαλής και αδιατάραχτης με το κοινωνικό περιβάλλον σχέσης του ατόμου. Κατά συνέπεια ο κρατούμενος, που δεν συμμορφώνεται σε συνθήκες κράτησης με τους κανόνες στοιχειώδους ειρηνικής και ομαλής διαβίωσης, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει επιδείξει καλή συμπεριφορά, χωρίς έτσι να είναι αναγκαίο να ερευνάται τυχόν τέλεση πειθαρχικού παραπτώματος ούτε βέβαια τυχόν πειθαρχική τιμωρία του. Έτσι τέτοια συμπεριφορά καθιστά απολύτως αναγκαία τη συνέχιση της κράτησής του για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν νέων αξιόποινων πράξεων. Στην προκειμένη περίπτωση ο εκκαλών έχει επιδείξει συμπεριφορά, η οποία χαρακτηρίζεται από τα περιστατικά της κατοχής και χρήσης κινητού τηλεφώνου εντός Καταστήματος Κράτησης και της κατοχής εντός Καταστήματος Κράτησης επικίνδυνων αντικειμένων, που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα. Και τα δύο αυτά περιστατικά αφορούν εκδηλώσεις δυσαρμονίας του εκκαλούντος με την τήρηση κανόνων ομαλής και ειρηνικής συμβίωσης με άλλους και κατά συνέπεια δεν μπορεί να γίνει λόγος για καλή συμπεριφορά από την πλευρά του. Εξάλλου δεν παρήλθε μεγάλο διάστημα (τουλάχιστον πέντε ετών) από το χρόνο σημειώθηκαν τα εν λόγω περιστατικά, ώστε με βάση τους κανονες της λογικής να μπορεί να υποστηριχθεί ότι μεσολάβησε μεταστροφή της συμπεριφοράς του εκκαλούντος μέσα από τη δοκιμασία του σε χρονικό διάστημα, που μπορεί να θεωρηθεί ικανό για τη διαπίστωση αυτή. Τούτο διότι τα περιστατικά αυτά έλαβαν χώρα πριν τρία περίπου χρόνια (εντός του έτους 2018) και τούτα είναι ιδιαίτερα σοβαρά, αφού αφορούν κατοχή κινητού τηλεφώνου, δηλαδή αντικειμένου που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ανεξέλεγκτα για επικοινωνία με άλλα άτομα για το σχεδιασμό αξιοποίνων πράξεων μέσα από Κατάστημα Κράτησης και κατοχή επικίνδυνων αντικειμένων, δηλαδή αντικειμένων που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα εναντίον σωφρονιστικών υπαλλήλων κατά διάρκεια ελέγχων ή σε βάρος άλλων κρατουμένων για άσκηση βίας σε βάρος τους. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να γίνει λόγος, ότι ο εκκαλών έχει τα εχέγγυα για τη χορήγηση της υφ’όρον απόλυσής του, αφού από την πιο πάνω περιγραφείσα διαγωγή του συντρέχουν λόγοι που καθιστούν απολύτως αναγκαία τη συνέχιση της κράτησής του για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν νέων αξιόποινων πράξεων. Με βάση τα προαναφερθέντα το εκκαλούμενο βούλευμα ορθά ερμήνευσε το άρθρο 106 ΠΚ και ορθά εκτίμησε τα έγγραφα της δικογραφίας σε ό,τι αφορά τη διαγωγή του εκκαλούντος στις συνθήκες κράτησής του και απέρριψε την αίτηση του εκκαλούντος για την απόλυσή του με όρους. Ως εκ τούτου η υπό κρίση έφεση πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και να επικυρωθεί το ανωτέρω βούλευμα. Τέλος πρέπει να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα σε βάρος του εκκαλούντος κατ’ άρθρα 578§1 και 583§1 ΚΠΔ ύψους 250 ευρώ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Προτείνω: -Να γίνει τυπικά δεκτή και να απορριφθεί στην ουσία της η έφεση του E M V – K του O -R, κρατούμενου στο κατάστημα κράτησης Τρικάλων, κατά του υπ’ αριθμ. 373/2021 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Τρικάλων, με το οποίο απορρίφθηκε αίτηση αυτού για απόλυση υπό όρο.
– Να επικυρωθεί το ως άνω βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Τρικάλων.
-Να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα σε βάρος του εκκαλούντος ποσού διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Λάρισα 24-11-2021
Ο Εισαγγελέας Εφετών Λάρισας
Λάμπρος Σ.Τσόγκας
Αντεισαγγελέας Εφετών
Για τη συνεδρίαση αυτή και τη συζήτηση της υπόθεσης o E . M V – K του O-R. κρατούμενος στο K.K. Τρικάλων, κλητεύθηκε εμπρόθεσμα και νομότυπα, για την εκδίκαση της εφέσεώς του, κατ΄άρθρον 110 παρ.1 του νέου ΠΚ (βλ. σχετ. το από 9-12-2021 αποδεικτικό επίδοσης κλήσης για εμφάνιση στο Συμβούλιο Εφετών του γραμματέα του Κ.Κ. Τρικάλων Βασίλειου Βουτσελά), ο οποίος προσήλθε και παραστάθηκε μετά της διερμηνέως γεωργιανών ……
Αφού το Συμβούλιο άκουσε τον εκκαλούντα και τον Αντεισαγγελέα Εφετών να αναπτύσσει και προφορικά την παραπάνω πρότασή του Αντεισαγγελέα Εφετών Λάμπρου Τσόγκα και μετά την αποχώρησή τους.-
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την Εισαγγελική πρόταση που προπαρατίθεται, αρμοδίως και παραδεκτώς εισάγεται στο Συμβούλιο αυτό, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 17 του Ν. 1968/1991, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 317 παρ. 1, 477 και 481 παρ. 1 ΚΠΔ, η με αριθ.εκθ.καταθ. 15/26-5-2021 έφεση του καταδίκου Eldar ή Eldan-Maxo ( ον) V-K (επ) του O-R, κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης Τρικάλων, κατά του με αριθμ. 373/2021 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Τρικάλων, το οποίο αποφάνθηκε να μη χορηγηθεί το ευεργέτημα της απολύσεως υπό όρο στον ως άνω κατάδικο και απέρριψε την υποβληθείσα δια του Διευθυντή του άνω Καταστήματος Κράτησης από 15-9-2021 αίτηση αυτού για την απόλυσή του υπό τον όρο της ανάκλησης. Η υπό κρίση έφεση ασκήθηκε από δικαιούμενο πρόσωπο, στρέφεται κατά βουλεύματος που υπόκειται σ` αυτήν, ασκήθηκε εμπροθέσμως, ήτοι εντός προθεσμίας δέκα (10) ημερών από την επίδοση του ως άνω βουλεύματος κατ’ άρθρο 473 παρ. 1 Κ.Π.Δ. [το προσβαλλόμενο βούλευμα επιδόθηκε στον εκκαλούντα στις 21- 10-2021, (βλ. το αποδεικτικό επιδόσεως), και η έφεση ασκήθηκε από αυτόν στις 29- 10-2021] και συντάχθηκε η σχετική έκθεση, ζητεί δε ο εκκαλών, για τους διαλαμβανόμενους σ` αυτήν λόγους, που ανάγονται στην εσφαλμένη εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού, την εξαφάνιση του εκκαλούμενου βουλεύματος. Συνεπώς, η έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω και από την άποψη της ουσιαστικής της βασιμότητας.
Σημειώνεται ότι ο ανωτέρω εκκαλών-κατάδικος αφού κλήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα κατ΄ άρθρο 110 παρ.1 εδ β ΠΚ, εμφανίστηκε αυτοπροσώπως ενώπιον του Συμβουλίου τούτου και εξέθεσε προφορικά τους ισχυρισμούς του.
Αφού άκουσε και τον ανωτέρω εκκαλούντα-κατάδικο – κρατούμενο, το Συμβούλιο κρίνει, για τους νόμιμους και βάσιμους λόγους που εκθέτει ο Εισαγγελέας στην πρότασή του, στους οποίους και αναφέρεται προς αποφυγή άσκοπων επαναλήψεων, ότι πρέπει η γενομένη τυπικά δεκτή ένδικη έφεση να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη αφού και το Πρωτοβάθμιο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Τρικάλων που κατέληξε στο ίδιο αποτέλεσμα ορθώς έκρινε. Κατόπιν αυτών, πρέπει να επικυρωθεί το εκκαλούμενο βούλευμα και να διαταχθεί η εκτέλεση του. Επίσης, τα δικαστικά έξοδα, λόγω της απορρίψεως κατ`ουσίαν της ένδικης εφέσεως, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος, σύμφωνα με τις προβλέψεις των άρθρων 583§1 ΚΠΔ, 3§3 ν. 663/1977, 5§12 ν. 1738/1987 και μόνου στοιχ. ζ’ της από 23-12-2010 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Οικονομικών, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΦΕΚ Β` 1991/23-12-2010), κατά τα στο διατακτικό διαλαμβανόμενα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά τη αριθ.εκθ.καταθ. 15/26-5-2021 έφεση του καταδίκου E-M V-K του O-R, κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης Τρικάλων, κατά του με αριθμ. 373/2021 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Τρικάλων, με το οποίο απορρίφθηκε η από 5-9-2021 αίτηση αυτού για την απόλυσή του υπό τον όρο της ανάκλησης.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την έφεση κατ`ουσίαν.
ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΙ το εκκαλούμενο βούλευμα και ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εκτέλεση του.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας που ανέρχονται στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250,00) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στη Λάρισα στις 10 Ιανουαρίου 2022 και εκδόθηκε στις Ιανουαρίου 2022.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ