Αριθμός 13/2022
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΦΕΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
(ΣΕ ΤΡΙΜΕΛΗ ΣΥΝΘΕΣΗ)
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Μαρία-Μάριον Δερεχάνη, Πρόεδρο Εφετών, Αλεξάνδρα Λιόλιου (Εισηγήτρια) και Μαρία Παπαδοπούλου, Εφέτες.-
Συνήλθε στο δωμάτιο διασκέψεων του Εφετείου την 7η Φεβρουαρίου 2022, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα Εφετών Στέφανου Ζαρκαντζιά και του Γραμματέα Κωνσταντίνου Ζούπα, για να σκεφθεί και αποφανθεί επί της κάτωθι ποινικής υποθέσεως, η οποία εισήχθη ενώπιόν του με την υπ’ αριθμ. 2/2022 έγγραφη πρόταση του Αντεισαγγελέα Εφετών Λάρισας Λάμπρου Τσόγκα και η οποία έχει ως ακολούθως:
Προς το Δικαστικό Συμβούλιο Εφετών Λάρισας
Εισάγω ενώπιον του Συμβουλίου σας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 30 παρ.4, 138, 316 §2, 317 παρ.1α, 481 ΚΠΔ και άρθρο 17 Ν.1968/1991 την υπ’ αριθμ. 12/14-512-2021 έφεση του E. M. του D. κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Λάρισας κατά του υπ’αριθ.497/2021 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λαρισας και εκθέτω τα ακόλουθα:
Με το εκκαλούμενο βούλευμα απορρίφθηκε η από 4-9-2021 αίτηση του εκκαλούντος για απόλυσή του υπό όρους σε ό,τι αφορά την κράτησή του με την υπ’αριθμ. 494/2019 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Το ανωτέρω βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λάρισας επιδόθηκε στον εκκαλούντα στις 7-12-2021, η δε έφεσή του ασκήθηκε στις 14-12-2021, δηλαδή εντός της προθεσμίας, που προβλέπεται στο άρθρο 473 ΚΠΔ, ενώπιον του Γραμματέα του Τμήματος Βουλευμάτων του Πρωτοδικείου Λάρισας.Για την άσκηση της έφεσης κατατέθηκε δικόγραφο από τον εφοδιασμένο με ειδικό πληρεξούσιο δικηγόρο του εκκαλούντος Γ. Σ. στο οποίο αναφέρονται οι λόγοι έφεσης. Συντάχθηκε προς τούτο σχετική έκθεση, την οποία υπέγραψε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος και ο Γραμματέας του Τμήματος Βουλευμάτων του Πρωτοδικείου Λάρισας. Ως εκ τούτου με βάση τα προαναφερθέντα η έφεση ασκήθηκε παραδεκτά και για το λόγο αυτό πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω στην ουσία της.
Ως προς το ζήτημα της στέρησης της ελευθερίας του κρατουμένου που πάσχει από ασθένεια το ΕΔΔΑ έχει λάβει θέση στην υπόθεση Σερίφης κατά Ελλάδος (αριθμός προσφυγής 27695/03). Στη σχετική του απόφαση μεταξύ άλλων επισημάνθηκαν τα εξής: Προκειµένου περί προσώπων τα οποία έχουν στερηθεί την ελευθερία τους, το άρθρο 3 αναγνωρίζει το δικαίωμα κάθε φυλακισμένου να κρατείται σε συνθήκες συµβατές µε τον σεβασµό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έτσι ώστε ο τρόπος εκτελέσεως του µέτρου να μην υποβάλλει τον ενδιαφερόµενο σε αγωνία ή δοκιµασία εντάσεως η οποία υπερβαίνει το αναπόφευκτο επίπεδο πόνου το οποίο συνεπάγεται η κράτηση. Αν και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μία γενική υποχρέωση να αποφυλακίζεται ένας κρατούμενος για λόγους υγείας ή να εισάγεται σ’ ένα πολιτικό νοσοκομείο ώστε να του παρέχεται ιδιαίτερη ιατρική φροντίδα (Kudla κατά της Πολωνίας, ανωτέρω., παρ 93), το άρθρο 3 της Σύμβασης επιβάλλει σε κάθε περίπτωση στα Κράτη να προστατεύουν τη φυσική ακεραιότητα των ατόμων που έχουν στερηθεί την ελευθερία τους κυρίως με το να τους παρέχουν την απαιτούμενη ιατρική περίθαλψη βλ. Mouiselκατά Γαλλίας, με αρ. 67623/01, παρ. 40, ΕΣΔΑ2002-ΙΧ). Επίσης,η έλλειψη κατάλληλης ιατρικής περίθαλψης, και γενικότερα, η κράτηση ενός αρρώστου ατόμου σε ανεπαρκείς συνθήκες, μπορεί να στοιχειοθετήσει παράβαση του άρθρου 3. (βλ. για παράδειγμα, Ιιhan κατά Τουρκίας[GH],με αρ. 22777/93, παρ. 87, ΕΣΔΑ 2000-VII-Gennadi Naoumenko κατά Ουκρανίας, με αρ. 42023/98, παρ. 112, 10 Φεβρουαρίου 2004-Farbtuhs κατά Λιθουανίας, με αρ. 4672/02, παρ. 51, 2 Δεκεμβρίου 2004). Στην συγκεκριμένη περίπτωση το Δικαστήριο επισημαίνει ότι ο προσφεύγων πάσχει από χρόνια πάθηση, η οποία χρειάζεται μόνιμη και πολύπλευρη θεραπεία. Πάντως, παρά την σοβαρότητα της αρρώστιας, απορρέει από τον φάκελο ότι οι κρατικές αρχές καθυστέρησαν να δώσουν στον προσφεύγοντα κατά την κράτηση του ιατρική βοήθεια προσαρμοσμένη σ’ αυτή που απαιτούσε η κατάσταση της υγείας του. Το Δικαστήριο παρατηρεί ειδικότερα ότι, αν και ο προσφεύγων ενημέρωσε τις αρμόδιες αρχές λίγο μετά από την σύλληψή του ότι έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας και ότι η κατάστασή του απαιτούσε να νοσηλευτεί σε νευρολογική κλινική, έπρεπε να περιμένει πολύ για να τον παρακολουθήσουν τακτικά. Τα δύο πρώτα χρόνια της κράτησης του, ο προσφεύγων είχε μόνο περιοδική φροντίδα. Περιορισμένος για μια μεγάλη χρονική περίοδο σε περιστασιακούς ελέγχους και σε φροντίδες που μπορούσαν να του παρασχεθούν στο νοσοκομείο της φυλακής, δεν είχε τη δυνατότητα να ελέγχει τακτικά την εξέλιξη της αρρώστιας του σ’ ένα ειδικό νοσηλευτικό περιβάλλον ούτε να αντιμετωπίσει τις περιστασιακές επιπλοκές της σκλήρυνσης κατά πλάκας με συνταγές προσαρμοσμένες στην περίστασή του. Μόλις το καλοκαίρι του 2004 μια κατάλληλη για την πάθησή του θεραπεία, που περιλάμβανε και φυσιοθεραπεία, του δόθηκε στο νοσοκομείο της φυλακής. Η ανάγκη να παρασχεθούν στον προσφεύγοντα ιατρικές φροντίδες στα πλαίσια συστηματικής θεραπείας οδήγησε στην αποφυλάκισή του υπό όρους στις 18 Φεβρουαρίου 2005. Τελικά το Δικαστήριο καταλήγει στο ότι ο τρόπος με τον οποίο οι κρατικές αρχές ασχολήθηκαν με την υγεία του προσφεύγοντος τα δύο πρώτα χρόνια της κράτησης του, τον υπέβαλλε σε αγωνία ή σε δοκιμασία εντάσεως η οποία υπερβαίνει το αναπόφευκτο επίπεδο πόνου το οποίο συνεπάγεται η κράτηση του.
Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λάρισας με το προσβαλλόμενο βούλευμά του δέχθηκε ότι ο εκκαλών, ο οποίος κρατείται στο Κατάστημα Κράτησης Λάρισας δυνάμει της υπ’αριθ.494/2020 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών προς έκτιση της ποινής κάθειρξης 7 ετών, είχε εκτίσει μέχρι την ημέρα σύνταξης του οικείου πίνακα υπολογισμού χρόνου κράτησης (23-9-2021) δύο έτη, έξι μήνες και εικοσιοκτώ ημέρες. Ακόμη σύμφωνα με το εκκαλούμενο βούλευμα ο εκκαλών είχε πραγματοποιήσει μέχρι τις 23-9-2021 595 ημερομίσθια. Κατά συνέπεια, όπως ακολούθως το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λάρισας κατέληξε με το εκκαλούμενο βούλευμα, ο εκκαλών με ευεργετικό υπολογισμό εξέτισε συνολικά ποινή τεσσάρων ετών, δύο μηνών και δεκατριών ημερών και ως εκ τούτου στις 27-6-2021 είχε εκτίσει το 1/3 της και στις 22-9-2021 τα 3/5 της προαναφερθείσας ποινής. Έτσι είχε συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο κράτησης για την υφ’όρον απόλυσή του κατά τα άρθρα 2 ΠΚ, 105Β ισχύοντος μέχρι τις 11-11-2021 ΠΚ και 105παρ.6 ισχύοντος μέχρι τις 30-6-2019 ΠΚ. Περαιτέρω το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λάρισας με το εκκαλούμενο βούλευμα δέχθηκε ότι ο εκκαλών δεν επέδειξε καλή διαγωγή λόγω του ότι με την υπ’αριθ.48/18-4-2019 απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Καταστήματος Κράτησης Θεσσαλονίκης τιμωρήθηκε πειθαρχικά με τις ποινές του περιορισμού για πέντε ημέρες σε ειδικό κελί κράτησης, της στέρησης συμμετοχής σε εργασία ή σε πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης για ένα έτος και της μεταγωγής σε άλλο Κατάστημα Κράτησης για το παράπτωμα της άσκησης βίας σε βάρος συγκρατουμένου. Επιπλέον σύμφωνα με το εκκαλούμενο βούλευμα με την υπ’αριθ.166/5-11-2019 απόφαση του ου Πειθαρχικού Συμβουλίου του Καταστήματος Κράτησης Θεσσαλονίκης τιμωρήθηκε πειθαρχικά με τις ποινές του περιορισμού για δέκα ημέρες σε ειδικό κελί κράτησης, της στέρησης συμμετοχής σε εργασία ή σε πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης για ένα έτος και της μεταγωγής σε άλλο Κατάστημα Κράτησης για το παράπτωμα της άσκησης βίας σε βάρος συγκρατουμένου. Οι ποινές της απαγόρευσης εργασίας και συμμετοχής σε πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης συγχωνεύτηκαν με την υπ’αριθ.231/2020 απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου Καταστήματος Κράτησης Λάρισας σε 18 μήνες συνολικά, ενώ η αίτηση του εκκαλούντος για διόρθωση της ανωτέρω απόφασης απορρίφθηκε με την υπ’αριθ.113/2021 απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Καταστήματος Κράτησης Λάρισας. Ακόμη σύμφωνα με το εκκαλούμενο βούλευμα με το υπ’αριθ.373/2021 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λάρισας απορρίφθηκε η προσφυγή του εκκαλούντος κατά της υπ’αριθ.113/2021 απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Καταστήματος Κράτησης Λάρισας, ενώ επίσης σύμφωνα με το εν λόγω βούλευμα το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαρισας ο εκκαλών με βάση το βιβλίο ελέγχου στο Κατάστημα Κράτησης έχει κακή διαγωγή και δεν λαμβάνει άδειες. Επιπρόσθετα αναφορικά με τα προβλήματα υγείας του εκκαλούντος, όπως τούτα προκύπτουν από τα έγγραφα της δικογραφίας, το Συμβούλιο Πλημμελειδικών Λάρισας με το προσβαλλόμενο βούλευμα δέχθηκε ότι ο εκκαλών πάσχει από ιστοκυττάρωση Langerhans, έχει υποστεί χειρουργική επέμβαση και λαμβάνει χημειοθεραπείες, πλην όμως μεταφέρεται για τις ανάγκες της ιατρικής αντιμετώπισης της νόσου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, όπου δέχεται την κατάλληλη αγωγή, ενώ το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών δέχθηκε ακόμη ότι η συνέχιση της κράτησής του στο Κατάστημα Κράτησης δεν είναι επικίνδυνη για την υγεία του λόγω της μεταφοράς του στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, όταν τούτο απαιτείται. Εξάλλου σημειώνεται στο εκκαλούμενο βούλευμα ότι ο εκκαλών είναι σε θέση και πραγματοποιεί ημερομίσθια. Ο εκκαλών με την έφεσή του ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα έγινε συγχώνευση των ποινών της στέρησης εργασίας και της συμμετοχής του σε πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης και ότι όλες οι επιβληθείσες πειθαρχικές ποινές έχουν παραγραφεί κατά το άρθρο 69 του Σωφρονιστικού Κώδικα. Ως εκ τούτου κατά τους ισχυρισμούς του εκκαλούντος τούτες δεν έπρεπε να ληφθούν υπόψη. Ωστόσο τούτος ο ισχυρισμός είναι αλυσιτελής, αφού κατά την ερμηνεία του άρθρου 106 ΠΚ λαμβάνεται υπόψη η συμπεριφορά του κρατουμένου σε συνθήκες κράτησης. Έτσι τυχόν αρνητικά περιστατικά, που συνόδευσαν τη συμπεριφορά του λαμβάνονται υπόψη για την αξιολογηση της προσωπικότητάς του και επομένως για να εκτιμηθεί η αναγκαιότητα της συνέχισης της προσωρινής του κράτησης προς αποτροπή τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων, χωρίς να απαιτείται να είναι ενεργείς πειθαρχικές ποινές σε βάρος του. Ως εκ τούτου ακόμη και να έχουν παραγραφεί αυτές, που ως τέτοιες δεν λαμβάνονται υπόψη για την απόλυσή του με όρους, παραδεκτά αξιολογούνται για τη συμπεριφορά του σε συνθήκες κράτησης περιστατικά, που συνιστούν εκδηλώσεις βίας του κρατούμενου κατά την κράτησή του. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι από το χρόνο της βίαιων συμπεριφορών του εκκαλούντος σε βάρος συγκρατουμένων του έχει παρέλθει διάστημα δύο ετών και εννέα μηνών περίπου για το περιστατικό της πρώτης βίαιης συμπεριφοράς και διάστημα δύο ετών και δύο μηνών περίπου για το περιστατικό της δεύτερης βίαης συμπεριφοράς του , χρονικά διαστήματα που με βάση τη σοβαρότητά τους σε συνδυασμό με το ότι τούτα ήταν επαναλαβανόμενα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι μεγάλα και ότι πια ο εκκαλών επανήλθε ενδόμυχα σε κατάσταση γαλήνης και προσαρμογής στην ειρηνική συνύπαρξη με άλλα άτομα. Περαιτέρω ο εκκαλών ισχυρίζεται ότι η κακή διαγωγή που δέχθηκε το εκκαλούμενο βούλευμα δεν προκύπτει από βιβλίο ήθους του εντός του Καταστήματος Κράτησης αλλά από μία ηλεκτρονική φόρμα, που συνοδεύει τον κρατούμενο, που δεν μπορεί να μεταβληθεί. Ως προς τον ισχυρισμό αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι η ηλεκτρονική φόρμα αποτελεί έγγραφο, όπου καταγράφεται αξιολογικά η διαγωγή του κρατουμένου, τούτη δε είναι συνάρτηση των εκδηλώσεων της προσωπικότητάς του, οι οποίες προκύπτουν από τα έγγραφα του φακέλου του λόγω του ότι δύο φορές, όπως αναφέρεται ανωτέρω προέβη σε άσκηση βίας σε βάρος συγκρατουμένων του, όταν κρατούνταν στο Κατάστημα Κράτησης Θεσσαλονίκης. Επιπρόσθετα ο εκκαλών ισχυρίζεται ότι αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, που επιβάλουν την απόλυσή του με όρους επικαλούμενος τις χημειοθεραπείες στις οποίες υποβάλεται, τις παρενέργειές τους και τους πόνους που συνεπάγεται η νόσος, από την οποία πάσχει. Όμως από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει ότι μεταφέρεται συχνά στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λαρισας, όπου δέχεται όλες τια αναγκαίες θεραπευτικές αγωγές, χωρίς να προκύπτει ότι υπήρξε κάποια φορά, που χρειάστηκε μεταφορά του στο Νοσοκομείο για ιατρική πράξη και τούτο δεν έγινε. Επίσης δεν προκύπτει από ιατρικά έγγραφα ότι τα κρατικά όργανα δεν φροντίζουν για μεγαλύτερη παραμονή του στο Νοσοκομείο. Εξάλλου, όπως επισημαίνεται και από τη νομολογία του ΕΔΔΑ στη μείζονα σκέψη της παρούσας, η ασθένεια του κρατούμενου δεν εισάγει γενική αρχή απόλυσής του, ενώ δεν πρέπει οι συνθήκες μεταχείρισής του κατά την κράτησή του να του προκαλούν μεγαλύτερο πόνο από τον αναπόφευκτο που συνεπάγεται η κράτησή του. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί ότι ορθά επισημαίνεται στο προσβαλλόμενο βούλευμα ότι ο εκκαλών δεν λαμβάνει άδειες λόγω της βίαιης συμπεριφοράς, που επέδειξε, ενώ είναι σε θέση να παρέχει εργασία, οπως εξάλλου τούτο αποσασηνίζεται στον οικείο πίνακα υπλογισμού του Καταστήματος Κράτησης Λάρισας. Με βάση τα προαναφερθεντα προκύπτει ότι ο εκκαλών κατ’επανάληψη (δύο φορές εντός του έτους 2019) προέβη σε βίαιη συμπεριφορά σε βάρος συγκρατουμένων του όταν κρατούνταν στο Κατάστημα Κράτησης Θεσσαλονίκης, ότι τούτη η συμπεριφορά του φανερώνει αδυναμία για ειρηνική του συνύπαρξη με το άλλα άτομα και ότι έτσι καθίσταται αναγκαία η συνέχιση της κράτησής του προς αποτροπή τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων. Εξάλλου με βάση τη σοβαρότητα των εκδηλώσεων της προσωπικότητάς του και ότι η βίαιη συμπεριφορά του ήταν επαναλαμβανόμενη τα χρονικά διαστήματα που μεσολάβησαν από τους χρόνους που τα περιστατικά βίας σε βάρος συγκρατουμένων του έλαβαν χώρα έως σήμερα (δύο ετών και εννέα μηνών και δύο ετών και δύο μηνών αντίστοιχα) δεν είναι μεγάλα για να θεωρηθεί ότι πια ο εκκαλών επανήλθε σε κατάσταση προσαρμογής με τους κανόνες ειρηνικής συμβίωσης με άλλα άτομα. Ακόμη η κατάσταση της υγείας του, όπως τούτη περιγράφεται ανωτέρω τυγχάνει της κατάλληλης και άμεσης αντιμετπώπισης με τη μεταφορά του (κάθε φορά που τούτο απαιτείται) στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, χωρίς να προκύπτει από ιατρικά έγγραφα ότι η κράτησή του αποτελεί παράγοντα για επιπλέον επιβάρυνση από την αναμενόμενη που τούτη συνεπάγεται και ότι έτσι η συνέχιση της κράτησής του συνιστά απάνθρωπη μεταχείρισή του. Ως εκ τούτου από τις (επαναλαμβανόμενες) βίαιες εκδηλώσεις της συμπεριφοράς του εκκαλούντος προκύπτει ότι η συνέχιση της κράτησής του είναι αναγκαία για την αποτροπή τέλεσης νέων αξιοποίνων πράξεων. Κατά συνέπεια το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λάρισας με το υπ’αριθ.497/2021 βούλευμά του ορθά ερμήνευσε το άρθρο 106 ΠΚ και μετά από αξιολογηση των εγγράφων της δικογραφίας ορθά αποφάνθηκε να μην απολυθεί υφ’όρον ο εκκαλών. Κατόπιν τούτων η υπό κρίση έφεση πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και να επικυρωθεί το ανωτέρω βούλευμα. Τέλος πρέπει να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα σε βάρος του εκκαλούντος σύμφωνα με τα άρθρα 578παρ.1, 583παρ.1 ΚΠΔ ύψους 250 ευρώ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Προτείνω: -Να γίνει τυπικά δεκτή και να απορριφθεί στην ουσία της η έφεση του E. Μ. του D. κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Λάρισας κατά του υπ’αριθ.497/2021 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λαρισας με το οποίο απορρίφθηκε η αίτησή του για απόλυσή του υπό όρο.
-Να επικυρωθεί το πιο πάνω βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λάρισας.
-Να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα σε βάρος του εκκαλούντος ποσού 250 ευρώ.
Λάρισα 5-1-2022
Ο Εισαγγελέας Εφετών Λαρισας
Λάμπρος Σ.Τσόγκας
Αντεισαγγελέας Εφετών
Για τη συνεδρίαση αυτή και τη συζήτηση της υπόθεσης o E. M. του D., κρατούμενος στο K.K. Λάρισας, κλητεύθηκε εμπρόθεσμα και νομότυπα, για την εκδίκαση της εφέσεώς του, κατ΄άρθρον 110 παρ.1 του νέου ΠΚ (βλ. σχετ. το από 17-1-2022 αποδεικτικό επίδοσης κλήσης για εμφάνιση στο Συμβούλιο Εφετών της γραμματέα του Κ.Κ. Λάρισας Ευαγγελίας Τσιάρα), ο οποίος προσήλθε και παραστάθηκε μετά του συνηγόρου του Γ. Σ. του Δ.Σ. Βόλου.
Αφού το Συμβούλιο άκουσε τον εκκαλούντα, τον συνήγορό του και τον Αντεισαγγελέα Εφετών Στέφανο Ζαρκαντζιά να αναπτύσσει και προφορικά την παραπάνω πρόταση του Αντεισαγγελέα Εφετών Λάρισας Λάμπρου Τσόγκα και μετά την αποχώρησή τους.-
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την από 5-1-2022 εισαγγελική πρόταση αρμοδίως και παραδεκτώς εισάγεται ενώπιον του παρόντος Συμβουλίου σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 17 του ν. 1968/1991, 30 παρ. 2 και 4, 138, 316 παρ. 2, 317 παρ. 1 περ.α και 481 ΚΠΔ η υπό κρίση έφεση του E. M. του D., υπηκόου Αλβανίας, κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Λάρισας κατά του υπ’ αριθ. 497/2021 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λάρισας, το οποίο απέρριψε την από 4-9-2021 αίτησή του για την υφ’ όρον απόλυσή του.
Από την αυτοπρόσωπη εμφάνιση του εκκαλούντος, ο οποίος εμφανίστηκε μετά του συνηγόρου του Γ. Σ. του Δ.Σ. Βόλου, ενώπιον του Συμβουλίου τούτου και εξέθεσε τις απόψεις του και τα συνημμένα στην αίτησή του και τα προσκομισθέντα έγγραφα προκύπτουν τα όσα εκτίθενται και αναλύονται στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση, στις ορθές σκέψεις της οποίας το Συμβούλιο αναφέρεται για την αποφυγή άσκοπων επαναλήψεων (βλ. ΟλΑΠ 1227/1979 ΠοινΧρΛ.253, ΑΠ(Συμβ) 143/2009 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ(Συμβ) 114/2009 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ(Συμβ) 97/2009 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ(Συμβ) 2464/2005 ΠοινΧρ ΝΣΤ.627), και για τους λόγους αυτούς, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή η κρινόμενη έφεση, να απορριφθεί όμως αυτή κατ’ ουσίαν ενόψει του ότι η διαγωγή του ήδη εκκαλούντος-καταδίκου κατά την έκτιση της ποινής του καθιστά απολύτως αναγκαία τη συνέχιση της κράτησής του για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν νέων αξιόποινων πράξεων και να επικυρωθεί το προσβαλλόμενο βούλευμα. Τέλος, πρέπει σύμφωνα με το άρθρο 578 ΚΠΔ να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατ’ ουσίαν την υπ’ αριθ. 12/14-12-2021 έφεση του E. M. του D., υπηκόου Αλβανίας, κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Λάρισας κατά του υπ’ αριθ. 497/2021 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λάρισας.
ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΙ το εκκαλούμενο βούλευμα.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα ποσού διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στη Λάρισα στις 7 Φεβρουαρίου 2022 και εκδόθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2022.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ