Αριθμός 178/2022
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΦΕΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
(ΣΕ ΤΡΙΜΕΛΗ ΣΥΝΘΕΣΗ)
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές, Ευαγγελία Καρδάση, Πρόεδρο Εφετών, Γεώργιο Βερούση (Εισηγητή) και Μαρία Πατταϊωάννου, Εφέτες.
Συνήλθε στο δωμάτιο διασκέψεων του Εφετείου την 30^ Δεκεμβρίου 2022, με την παρουσία του Γραμματέα Γεωργίου Νούσια, για να σκεφθεί και να αποφανθεί επί της κάτωθι ποινικής υποθέσεως η οποία εισήχθη ενώπιον του με την υπ’ αριθμ. 160/2022 έγγραφη πρόταση του Αντεισαγγελέα Εφετών Λάρισας Ιωάννη Μαγκούτα και η οποία έχει ως ακολούθως:
ΑΡΙΘΜΟΣ 160/2022
ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΦΕΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
Εισάγω στο Συμβούλιο, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 30 παρ. 1 και 4, 138, 317 παρ. 1α, 481 παρ. 1 ΚΠΔ και 108 παρ. 2, 110 παρ. 5ΠΚ, όπως τροποποιήθηκαν με τα άρθρα 22 και 24 Ν. 4855/2021, τη με αριθμό 04/18-11-2022 έφεση του (επ) B. (ον) K. ή K. του A. ή K. – Α. και της L. ή A. γεννηθέντος το έτος ….., κρατουμένου στο Ειδικό Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης Ν. Κ. , κατά του με αριθμό 284/2022 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου με το οποίο απορρίφθηκε αίτηση αυτού για απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης, και εκθέτω τα ακόλουθα:
1. Στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με την υπ. αριθ. 04/2022 έκθεση του γραμματέα του Πρωτοδικείου Βόλου Δημητρίου Καραγιάννη, ο εκκαλών κρατούμενος δια του συνηγόρου του Γ. Σ., δικηγόρο του Δικηγορικού Συλλόγου Β. (ΑΜ …… ), ο οποίος έφερε σχετική εξουσιοδότηση, άσκησε την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2022 ενώπιον του προσώπου αυτού την κρινόμενη έφεση κατά του ανωτέρω βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου που απέρριψε αίτηση για υφ’ όρον απόλυση, το οποίο βούλευμα δεν είχε ακόμη επιδοθεί σε αυτόν. Συνεπώς η κρινόμενη έφεση ασκήθηκε νομότυπα, εμπρόθεσμα και εν γένει παραδεκτά, από πρόσωπο που έχει έννομο συμφέρον, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 110 παρ. 5 ΠΚ, όπως προστέθηκε με το άρθρο 24 Ν. 4855/2021 και 463, 464, 473 παρ. 1 ΚΠΔ και πρέπει επομένως να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί στην ουσία.
2. Σύμφωνα με το άρθρο 105 του προϊσχ. ΠΚ, το οποίο εφαρμόζεται σύμφωνα με τα άρθρα 2 και 465 του ισχύοντος ΠΚ, όπως αυτός κυρώθηκε με τον νόμο 4619/2019 : (1) Όσοι καταδικάσθηκαν σε ποινή στερητική της ελευθερίας μπορούν να απολυθούν υπό τον όρο της ανάκλησης σύμφωνα με τις πιο κάτω διατάξεις και εφόσον έχουν εκτίσει α) προκειμένου για φυλάκιση, τα δύο πέμπτα της ποινής τους, β) προκειμένου για πρόσκαιρη κάθειρξη, τα τρία πέμπτα της ποινής τους, γ) προκειμένου για ισόβια κάθειρξη, τουλάχιστον δεκαεννέα (19) έτη. Για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης δεν απαιτείται να έχει καταστεί η καταδίκη αμετάκλητη (…) (4) Στην περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ποινές, ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί υπό όρο, αν έχει εκτίσει το άθροισμα των τμημάτων των ποινών, που προβλέπεται στην παράγραφο 1. Σε κάθε περίπτωση ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί αν έχει εκτίσει είκοσι πέντε έτη και όταν το παραπάνω άθροισμα υπερβαίνει το όριο αυτό. (6) Για τη χορήγηση της υφ’ όρον απόλυσης, ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται αυτή που υπολογίστηκε ευεργετικά σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Προκειμένου για ποινές κάθειρξης δεν μπορεί να χορηγηθεί πάντως στον κατάδικο η υφ ΄όρον απόλυση, αν δεν έχει παραμείνει στο σωφρονιστικό κατάστημα για χρονικό διάστημα ίσο με το ένα τρίτο της ποινής που επιβλήθηκε (…). Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 106 του π ΠΚ η απόλυση υπό όρο μπορεί να μη χορηγηθεί αν κριθεί με ειδική αιτιολογία ότι η διαγωγή του καταδίκου κατά την έκτιση της ποινής του καθιστά απολύτως αναγκαία τη συνέχιση της κράτησής του, για να αποτραπεί η τέλεση από αυτόν νέων αξιόποινων πράξεων. Στον απολυόμενο μπορούν να επιβληθούν ορισμένες υποχρεώσεις που θα αφορούν τον τρόπο της ζωής του και ιδίως τον τόπο διαμονής του, με ανάλογη εφαρμογή των περ. δ΄ έως ζ΄ της παρ. 2 του άρθρου 99. Οι υποχρεώσεις αυτές, όπως και αυτές που επιβάλλονται από τον νόμο, μπορούν πάντοτε να ανακληθούν ή να τροποποιηθούν αυτεπάγγελτα ή με αίτηση εκείνου που απολύθηκε. Από τη γραμματική διατύπωση της άνω παραγράφου του άρθρου 106 ΠΚ συνάγεται ότι, εφόσον συντρέχει η τυπική προϋπόθεση της εκτίσεως του μέρους της ποινής που προβλέπει το άρθρο 105 παρ. 1 και 6 ΠΚ, η υφ’ όρον απόλυση του καταδίκου χορηγείται υποχρεωτικά, εκτός αν το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο κρίνει, με ειδική αιτιολογία, ότι η διαγωγή αυτού κατά τη διάρκεια της εκτίσεως της ποινής του, συμπεριλαμβανομένης και της προσωρινής κρατήσεώς του, δεν υπήρξε καλή ή υπήρξε κατ’ επίφαση μόνο καλή και ως εκ τούτου υπάρχει κίνδυνος ότι ο απολυόμενος υφ’ όρον θα τελέσει νέες αξιόποινες πράξεις και γι’ αυτό καθίσταται αναγκαία η συνέχιση της κρατήσεώς του, απαγορευομένης της αναφοράς σε στοιχεία μη συνδεόμενα με τη συμπεριφορά αυτή, όπως το είδος και η βαρύτητα του εγκλήματος, το είδος και το μέγεθος της ποινής που του επιβλήθηκε, το υπόλοιπο της ποινής, την προηγούμενη ζωή του καταδίκου και τις εν γένει ατομικές και κοινωνικές περιστάσεις αυτού, στοιχεία τα οποία και έχουν ληφθεί υπόψη κατά την επιβολή της ποινής. Για την αξιολόγηση της διαγωγής του καταδίκου πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η εν γένει συμπεριφορά του, όπως εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια της κρατήσεώς του, για δε την αξιολόγηση της επικινδυνότητας αυτού προς τέλεση νέων αξιόποινων πράξεων πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και ο χαρακτήρας του, όπως διαγιγνώσκεται με βάση την όλη διαγωγή του κατά τη διάρκεια της εκτίσεως της ποινής του. Σκοπός του νομοθέτη με το σωφρονιστικό μέτρο της υπό όρο απόλυσης, το οποίο δεν συνιστά απαλλαγή από την ποινή, ούτε μέτρο χαριστικό, αλλά ειδικό τρόπο έκτισης της ποινής εκτός των φυλακών σε κατάσταση περιορισμένης ελευθερίας, δηλαδή στάδιο δοκιμαστικό και προπαρασκευαστικό για την οριστική ελευθερία, είναι να ανταμείψει την καλή διαγωγή του καταδίκου, να παροτρύνει αυτόν σε ανάκτηση της κοινωνικής του θέσης με τη βαθμιαία ηθική ανύψωση και βελτίωσή του και να επαυξήσει και ενισχύσει την μεταξύ των καταδίκων εν γένει τάση προς πειθαρχία. Περαιτέρω, κατ’ ορθή ερμηνεία της έννοιας της καλής διαγωγής του κρατουμένου, σαν τέτοια νοείται η εξωτερική καλή συμπεριφορά, δηλαδή η έλλειψη σοβαρών πειθαρχικών παραπτωμάτων κατά τη διάρκεια της κρατήσεώς εντός του σωφρονιστικού καταστήματος, αλλά γενικά και η θετική συμπεριφορά, η αληθής και πραγματική ή εσωτερική, που πηγάζει από την ενδόμυχη αποδοχή των κανόνων της κοινωνικής συμβίωσης, η οποία συνιστά το θεμέλιο της καλής διαγωγής, αποτελεί το ουσιώδες στοιχείο της προσωπικότητας και αποδεικνύει την ηθική βελτίωση του καταδίκου (σε Συμβούλιο ΑΠ Ολ 4/1997 ΠοινΧρ ΜΖ/476, ΟλΑΠ 4/1998 ΠοινΧρ ΜΗ/875, ΣυμβΕφΠειρ’ 76/2002 ΠοινΔικ 2/509, ΓνωμΕισΑΠ 1392/1995 ΕλλΔνη 36, 841, ΕφΠατρ 102/1996 και 247/1996 ΠοινΧρ ΜΣΤ/685 και 1135) . Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως καλή η διαγωγή του κρατουμένου, όταν στο σχετικό χρόνο κρατήσεώς αυτός υποπίπτει σε βαριά ή σχετικώς βαριά πειθαρχικά παραπτώματα που εύλογα δημιουργούν την πεποίθηση ανυπαρξίας σωφρονιστικής του βελτιώσεως και άγουν σε τελική εκτίμηση ότι εξερχόμενος της φυλακής, με υπό όρο απόλυση, θα διαπράξει νέα εγκλήματα (ΓνωμΕισΑΠ 1392/95 Δ/νη1995.1672, ΕφΠειρ202/2000 ΠοινΧρ2001.449). Ακολούθως, σύμφωνα με το άρθρο 108 του ισχύοντος Ποινικού Κώδικα, όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε ως άνω με το άρθρο 22 Ν.4855/2021 (ΦΕΚ Α 215/12.11.2021): 1. Η απόλυση αίρεται αν μέσα στο χρονικό διάστημα που προβλέπει το επόμενο άρθρο, εκείνος που απολύθηκε διαπράξει έγκλημα με δόλο, για το οποίο του επιβλήθηκε αμετακλήτως οποτεδήποτε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη από ένα (1) έτος. Στην περίπτωση αυτή εκτίει αθροιστικά, από τότε που θα γίνει αμετάκλητη η νέα καταδίκη, και ολόκληρο το υπόλοιπο της προηγούμενης ποινής, το οποίο όφειλε να εκτίσει κατά τον χρόνο της απόλυσης. Σε περίπτωση άρσης της απόλυσης για καταδίκη σε ισόβια κάθειρξη εκτίει δέκα (10) επιπλέον έτη και επί σωρευτικής συνδρομής ισοβίων καθείρξεων δεκαπέντε (15) επιπλέον έτη. 2. Η άρση της απόλυσης δεν εμποδίζει τη χορήγηση νέας υπό όρο απόλυσης.
Με τις διατάξεις του άρθρου αυτού, όπως ισχύει μετά την ανωτέρω τροποποίηση του, εξακολουθεί να ισχύει η αυτοδίκαιη άρση της απόλυσης υπό τον όρο της απόλυσης μετά τη διαπίστωση του αμετακλήτου της νέας καταδίκης, ενώ επίσης εξακολουθεί να εφαρμόζεται η αθροιστική και πρακτικώς κατά προτεραιότητα έκτιση του υπολοίπου ποινής και άρα η απαγόρευση σχηματισμού συνολικής ποινής με αυτή που επιβλήθηκε για το αδίκημα που διαπράχθηκε κατά το χρόνο δοκιμασίας ή άλλες προγενέστερες ή μεταγενέστερες ποινές (πρβ. ΑΠ 581/2020, ΑΠ 419/2019, Γνωμ. ΕισΑΠ 5/1969). Περαιτέρω ορίστηκε πλέον ρητά ότι η άρση της απόλυσης δεν εμποδίζει τη χορήγηση νέας υπό όρο ανάκλησης, εφόσον συντρέξουν για αυτή οι νόμιμες προϋποθέσεις, όπως αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση του νόμου 4855/2021. Από τη γραμματική διατύπωση της διάταξης και τη συστηματική ερμηνεία αυτής στο πλαίσιο του θεσμού της απόλυσης υπό τον όρο της ανάκλησης προκύπτει σαφώς ότι η χορήγηση νέας υφ’ όρον απόλυσης, μετά την άρση της προηγηθείσας υφ’ όρον απόλυσης, η οποία πλέον προβλέφθηκε ρητά από το νομοθέτη, δεν εκκινεί από μηδενική βάση ως προς τις τυπικές προϋποθέσεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν χωρεί εκ νέου υπολογισμός του ελάχιστου απαιτούμενου χρόνου έκτισης ποινής για την πλήρωση των τυπικών προϋποθέσεων χορήγησης στον κατάδικο νέας υφ’ όρον απόλυσης (μετά την άρση της προηγηθείσας υφ’ όρον απόλυσης), σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 105 παρ. 1, 4 και 6 του προϊσχύοντος ΠΚ και ήδη τις διατάξεις του άρθρου 105Β παρ. 1, 2, 3, 5, και 6 του ισχύοντος ΠΚ, επί του ανασταλέντος υπολοίπου ποινής, που οφείλει να εκτίσει αθροιστικά, διότι ο υπολογισμός αυτός γίνεται επί της αρχικής εκτιτέας ποινής. Συνεπώς, ο χρόνος πραγματικής έκτισης ποινής και οι ημέρες εργασίας που συνυπολογίστηκαν για τη χορήγηση της υφ’ όρον απόλυσης, της οποίας μεταγενέστερα επήλθε η άρση, προσμετρώνται και συνυπολογίζονται κατά την έρευνα της συνδρομής των τυπικών προϋποθέσεων χορήγησης εκ νέου του ευεργετήματος της απόλυσης υπό τον όρο της ανάκλησης, κατ’ άρθρο 108 παρ. 2 του ισχύοντος ΠΚ, στον κατάδικο που εκτίει αθροιστικά το ανασταλέν υπόλοιπο. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι το μη εκτιθέν τμήμα της ποινής που αναβιώνει δεν είναι νέα ή άλλη ποινή, αλλά υπόλοιπο της προηγούμενης και η εκ νέου κράτηση, μετά την άρση της υπό όρο απόλυσης, δεν θεωρείται ότι είναι αυτοτελής και ανεξάρτητη της προηγούμενης κράτησης, αλλά αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης και ενιαίο σύνολο αυτής, αφού με την καθ’ οποιονδήποτε τρόπο ολοκλήρωση της έκτισης του εναπομείναντος υπολοίπου της ποινής, θεωρείται ότι έχει εκτιθεί στο σύνολό της η αρχικώς επιβληθείσα ποινή (ΣυμβΠλημΛαρ 440/2022 και 492/2022 αδημ.).
Αντίθετη άποψη, η οποία υποστηρίζει ότι δεν λαμβάνονται υπόψη τα ανωτέρω στοιχεία και ότι για την υφ΄όρον απόλυση μετά την άρση πρέπει να συντρέχουν εκ νέου (το πρώτον) οι τυπικές βάσει του εφαρμοστέου νόμου προϋποθέσεις ως προς το υπόλοιπο ποινής αυτοτελώς και η οποία προς υποστήριξη αυτής επικαλείται ακόμη τη διατύπωση της ισχύουσας διάταξης του άρθρου 108 ΠΚ αλλά και περαιτέρω την ιδιαίτερη θέση που πρέπει να κατέχει η επίτευξη του σκοπού ειδικής πρόληψης στην περίπτωση αυτή της νέας υφ΄ όρον απόλυσης, δεν βρίσκει έρεισμα στο γράμμα αλλά ούτε αποδίδει το πνεύμα του νόμου, αφού ως προς το σκέλος αυτό, εάν ο νομοθέτης ήθελε να τονίσει την ιδιαίτερη σημασία της άρσης της απόλυσης ως προς την επίτευξη του σκοπού της ειδικής πρόληψης, δεν θα όριζε ρητά τη μετά την άρση δυνατότητα νέας, (ορθότερα εκ νέου) , υφ΄όρον απόλυσης ή εάν τελικά ήθελε για τη νέα (μετά την άρση) υφ΄ όρον απόλυση, να ισχύσουν οι ήδη προβλεπόμενες τυπικές προϋποθέσεις με διαφορετικό τρόπο υπολογισμού ή πολύ περισσότερο να ισχύουν ειδικές, εξαιρετικές ή άλλες τυπικές κυρίως ή ενδεχομένως και ουσιαστικές προϋποθέσεις, θα είχε εκφραστεί πλέον συγκεκριμένα. Περαιτέρω η άποψη αυτή άγει αυθαίρετα σε διαφορετική πρακτική αντιμετώπιση της ίδιας, ενιαίας και αυτοτελούς στερητικής της ελευθερίας ποινής που επιβλήθηκε ή καθορίστηκε με δικαστική απόφαση, η οποία ποινή πλέον διασπάται ανεπίτρεπτα κατά την έκτιση της κατά τρόπο ανεπιεική για τους κρατουμένους, αποκλειστικά και μόνον εξαιτίας του ιδιαίτερου τρόπου έκτισης αυτής. Εξάλλου η ορθή αντιμετώπιση του θέματος είχε τηρουμένων των αναλογιών ακολουθηθεί απόλυτα υπό το καθεστώς του προϊσχύοντος ποινικού κώδικα αλλά και εξακολουθεί να ακολουθείται και υπό τον ισχύοντα ποινικό κώδικα στις παρεμφερείς περιπτώσεις έκτισης ποινής και νέας απόλυσης μετά από ανάκληση της υφ΄όρον απόλυσης (άρθρο 107 π. ΠΚ και ισχ. ΠΚ), υπό καθεστώς βεβαίως διαφορετικού – σε σχέση με την περίπτωση της άρσης- τρόπου έκτισης του ανασταλέντος αυτού υπολοίπου (ΣυμβΕφΛαρ 143/2021, ΣυμβΠλημΛαρ 366/2022 και 567/2022 αδημ. , πρβ και εισήγηση Χριστίνας Φασούλα με τίτλο Ειδικά ζητήματα σχετικά με τη χορήγηση, ανάκληση και άρση υφ΄όρον απόλυσης σε ιστοτόπο Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος).
3. Με το προσβαλλόμενο βούλευμα απορρίφθηκε κατά πλειοψηφία η αίτηση για υφ΄όρον απόλυση του εκκαλούντος κρατουμένου με το σκεπτικό ότι δεν υφίστανται στην περίπτωση αυτή οι τυπικές προϋποθέσεις για την απόλυση που υπολογίσθηκαν όμως ως προς το εναπομείναν τμήμα της ποινής αυτοτελώς (διατηρώντας μόνο τον χαρακτήρα της ως κάθειρξη) και χωρίς να ληφθούν υπόψη δεδομένα της προηγούμενης κράτησης του καταδίκου, όπως ο πραγματικός και πλασματικός (με ευεργετικό υπολογισμό) χρόνος έκτισης για την αυτή ποινή. Εν προκειμένω, από τη μελέτη όλων των εγγράφων που προσκομίσθηκαν από το κατάστημα κράτησης και από τον εκκαλούντα, το προσβαλλόμενο βούλευμα και το περιεχόμενο της κρινόμενης εφέσεως, προκύπτουν τα ακόλουθα: O εκκαλών κρατείται στο ανωτέρω Σωφρονιστικό Κατάστημα και εκτίει μετά την άρση της απόλυσης που χορηγήθηκε σε αυτόν με την υπ’ αριθ. 106/12-6-2015 Διάταξη του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πατρών για την αρχική συνολική ποινή που καθορίστηκε με την υπ. αριθ. 1423/2014 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, το ανασταλέν υπόλοιπο επτά (7) ετών τεσσάρων (4) μηνών και τριών (3) ημερών της συνολικής ποινής κάθειρξης δέκα εννέα (19) ετών, που επανακαθορίστηκε εντέλει με την υπ’ αριθ. 611/02-09-2020 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης και η οποία αποτελείται από τις εξής επιμέρους ποινές α) κάθειρξης δέκα τεσσάρων (14) ετών που επιβλήθηκε με την υπ’ αριθ. 469/2013 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης και β) συνολική ποινή κάθειρξης εννέα (9) ετών και δη ποινή κάθειρξης οκτώ (8) ετών για το αδίκημα της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών και ποινή φυλάκισης ενός (1) έτους για το αδίκημα της συμμορίας που επιβλήθηκε με την υπ’ αριθ. 326/2019-2020 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, η οποία εκδόθηκε επί έφεσης κατά της υπ’ αριθ. 291/03-07-2014 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας. Διευκρινίζεται στο σημείο αυτό ότι με την υπ. αριθ. 611/02-09-2020 απόφαση καθορισμού ποινής του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης έγινε επανακαθορισμός -μετά από μεταβολή ύψους επιμέρους ποινής κατόπιν ασκήσεως ενδίκου μέσου- της συνολικής ποινής που είχε σχηματιστεί με την υπ. αριθ. 1423/2014 απόφαση του ιδίου δικαστηρίου (Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης), ποινή δηλαδή για την οποία είχε χορηγηθεί στον εκκαλούντα υφ΄ όρον απόλυση. Η απόλυση αυτή ήρθη, διότι εντός του χρόνου δοκιμασίας, τον Δεκέμβριο του έτους 2015, τέλεσε κακούργημα του νόμου για τις ναρκωτικές ουσίες και καταδικάστηκε αμετάκλητα με την υπ. αριθ. 308/2019 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Λάρισας, την οποία φέρεται ότι εξέτισε.
Υπό αυτά τα δεδομένα που εκτέθηκαν στη νομική σκέψη και με βάση τα στοιχεία τα οποία συνοδεύουν την αίτηση προκύπτει ότι μετά την προαναφερόμενη υπό στοιχεία Β.Φ. 92/17-9-2020 παραγγελία του Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας για την έκτιση του ανασταλέντος υπολοίπου, ο κατάδικος, από την 16η-09-2020 (ημερομηνία συλλήψεως) έως και την 14η-09-2022 (ημερομηνία σύνταξης του προσκομιζόμενου πίνακα υπολογισμού έκτισης ποινής του Ειδικού Αγροτικού Καταστήματος Κράτησης Ν. Κ.) (Ε.Α.Κ.Κ.Ν. Κ.), εξέτισε πραγματικά ποινή ενός (1) έτους, έντεκα (11) μηνών και είκοσι οκτώ (28) ημερών, ενώ ταυτόχρονα πραγματοποίησε και 475 ημερομίσθια, που αντιστοιχούν σε ευεργετικό υπολογισμό ποινής ενός (1) έτους, τριών (3) μηνών και είκοσι (20) ημερών. Αν συνυπολογισθεί και η προηγούμενη κράτησή του, δηλαδή εννέα (9) έτη, δέκα (10) μήνες και δεκαπέντε (15) ημέρες πραγματικής έκτισης και ένα (1) έτος, εννέα (9) μήνες και δώδεκα (12) ημέρες με ευεργετικό υπολογισμό 647 ημερών εργασίας, ο κατάδικος έχει εκτίσει πραγματικά ποινή έντεκα (11) ετών, δέκα (10) μηνών και δεκατριών (13) ημερών και ποινή με ευεργετικό υπολογισμό τρία (3) έτη, έναν (1) μήνα και δύο (2) ημέρες και, επομένως, αυτός έχει εκτίσει συνολική ποινή δεκατεσσάρων (14) ετών, έντεκα (11) μηνών και δεκαπέντε (15) ημερών και του απομένει υπόλοιπο προς έκτιση τέσσερα (4) έτη και δεκαπέντε (15) ημέρες. Ακολούθως, κατά τη σύνταξη του πίνακα ο κατάδικος έχει εκτίσει τόσο τα 3/5 της ποινής του, με ευεργετικό υπολογισμό, όσο και το 1/3 πραγματικής έκτισης αυτής, ήδη από την προηγούμενη κράτηση του.
Περαιτέρω ο κρατούμενος κατά το συνολικό χρονικό διάστημα της κράτησής του δεν υπέπεσε στην τέλεση πειθαρχικού παραπτώματος, όπως προκύπτει από το με ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου 2022 απόσπασμα πειθαρχικού ελέγχου του Προϊσταμένου Διεύθυνσης του Ειδικού Αγροτικού Καταστήματος Κράτησης Ν. Κ. (Ε.Α.Κ.Κ.Ν Κ.). Εργάστηκε με ευεργετικό υπολογισμό χρόνου πριν και μετά την εκ νέου κράτηση του και ειδικά κατά το χρονικό διάστημα των δύο ετών που παρήλθαν μετά την άρση της απόλυσης επιδεικνύει ιδιαίτερη προθυμία και θέληση κατά την εργασία, είναι πολύ συνεργάσιμος, υπάκουος και με την πρέπουσα συμπεριφορά απέναντι στο προσωπικό των σωφρονιστικών καταστημάτων και τους συγκρατουμένους του και η διαγωγή του κρίνεται ως πολύ καλή, όπως τα στοιχεία αυτά διαπιστώνονται από το με ημερομηνία 14 Σεπτεμβρίου 2022 Υπηρεσιακό Σημείωμα της Κοινωνικής Λειτουργού Ε. Π. και το με ημερομηνία 06-09-2022 έγγραφο που υπογράφει ο Προϊστάμενος της Γεωργικής Τεχνικής Υπηρεσίας του Ειδικού Αγροτικού Καταστήματος Κράτησης Ν. Κ. Δ. Χ.. Κατά το τρέχον έτος 2022 έχει λάβει τουλάχιστον τρεις τακτικές άδειες τηρώντας τους όρους αυτών. Από τα αμέσως ανωτέρω εκτεθέντα, ενόψει και της μετά την άρση διετούς πραγματικής κράτησης, του συνολικού πραγματικού και πλασματικού χρόνου κράτησης για την αυτή ποινή αλλά και του ικανού να ληφθεί υπόψη μεγάλου χρονικού διαστήματος από την εκδήλωση προηγούμενης παραβατικής συμπεριφοράς (τον Δεκέμβριο του 2015 κατά το χρόνο δοκιμασίας), εξάγεται το συμπέρασμα ότι η συμπεριφορά του έχει βελτιωθεί ουσιωδώς και η στάση του έναντι των εννόμων αγαθών και εν γένει του κοινωνικού συνόλου είναι θετική αμβλύνοντας με τον τρόπο αυτό τις εντυπώσεις που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας του βεβαρυμένου εγκληματικού παρελθόντος του και πλέον δύναται η συμπεριφορά αυτή να οδηγήσει άμεσα σε νέα προσπάθεια κοινωνικής του επανένταξης υπό καθεστώς νόμιμης επιτήρησης. Κατά το στάδιο αυτό αναμένεται ο κρατούμενος να έχει εξασφαλισμένο εργασιακό περιβάλλον, καθώς παρέχεται σε αυτόν θέση ανειδίκευτου εργάτη στον Τ. Λ., όπου και διαβιούσε από τα πρώιμα παιδικά του χρόνια. Επομένως η συνέχιση της κρατήσεως του κατά το παρόν χρονικό σημείο δεν κρίνεται απολύτως αναγκαία για την επίτευξη του σκοπού της ειδικής πρόληψης, δηλαδή την αποτροπή τέλεσης εκ μέρους του νέων αξιόποινων πράξεων.
4. Συνακόλουθα συντρέχουν οι τυπικές αλλά και οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση στον κατάδικο (επ) B. (ον) K. ή K. του A. ή K. -A. και της L. ή A. του ευεργετήματος της απόλυσης υπό τον όρο της ανάκλησης, όπως αυτές προβλέπονται στις διατάξεις των άρθρων 105 παρ. 1εδ. β’, 4 εδ. α’ και 6 του προϊσχ. ΠΚ και 108 παρ. 2 του ισχύοντος ΠΚ. Επομένως το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Βόλου που με το προσβαλλόμενο βούλευμα έκρινε αντιθέτως και δέχθηκε ότι οι τυπικές προϋποθέσεις του εφαρμοστέου για την απόλυση υπό όρο δικαίου πρέπει να συντρέχουν αυτοτελώς επί του ανασταλέντος μετά την άρση υπολοίπου ποινής, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα δεδομένα της προηγούμενης κράτησης και εν προκειμένω οι προϋποθέσεις αυτές δεν πληρούντο, εσφαλμένα ερμήνευσε το νόμο και πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση κατά του βουλεύματος αυτού, να εξαφανιστεί το ανωτέρω βούλευμα και να διαταχθεί η υπό τον όρο της ανάκλησης απόλυση του κρατουμένου με των επιβολή περαιτέρω υποχρεώσεων α/ να διαμένει στον Τ. Ν. Λ. επί της οδού Γ. αριθ. .. και β/ να εμφανίζεται στο Αστυνομικό Τμήμα του τόπου κατοικίας του άπαξ εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα.
Τα έξοδα πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του Δημοσίου (άρθρο 576 ΚΠΔ).
Για τους λόγους αυτούς
Προτείνω
-Να γίνει τυπικά και ουσιαστικά δεκτή η με αριθμό 04/18-11-2022 έφεση του (επ) B. (ον) K. ή K. του A. ή K. – Α. και της L. ή A. γεννηθέντος το έτος ….., κρατουμένου στο Ειδικό Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης Ν. Κ. , κατά του με αριθμό 284/2022 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου με το οποίο απορρίφθηκε αίτηση αυτού για απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης.
– Να εξαφανιστεί το πρωτόδικο βούλευμα.
-Να γίνει δεκτή η υπ. αριθ. 4330/14-09-2022 αίτηση του Διευθυντή του Ειδικού Αγροτικού Καταστήματος Κράτησης Ν. Κ. και να διαταχθεί η απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης του ανωτέρω καταδίκου από το Κατάστημα αυτό, ο οποίος κρατείται με την υπ’ αριθ. 611/02-09-2020 απόφαση καθορισμού συνολικής ποινής του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης εκτίοντας ανασταλέν υπόλοιπο ποινής, εφόσον δεν κρατείται για άλλη αιτία, και να του επιβληθούν οι υποχρεώσεις α/ να διαμένει στον Τ. Ν. Λ. επί της οδού Γ. αριθ. .. και β/ να εμφανίζεται στο Αστυνομικό Τμήμα του τόπου κατοικίας του άπαξ εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα.
– Να επιβληθούν τα έξοδα σε βάρος του Δημοσίου.
Λάρισα 14 Δεκεμβρίου 2022
Ο Εισαγγελέας Εφετών
Για τη συνεδρίαση αυτή και τη συζήτηση της υπόθεσης ο (επ) B. (ον) K. ή K. του A. ή K. -A. και της L. ή A., κρατούμενος στο Ε.Α.Κ.Κ.Ν. Κ., ειδοποιήθηκε εμπρόθεσμα και νομότυπα, για την εκδίκαση της έφεσης του, κατ’ άρθρο 110§1 του νέου Π.Κ. (βλ. σχετ. το από 21-12-2022 αποδεικτικό επιδόσεως κλήσης, για εμφάνιση στο Συμβούλιο Εφετών Λάρισας, της υπαλλήλου του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. Κ., Χ. Ν.), ο οποίος δεν προσήλθε ενώπιον του Συμβουλίου, εκπροσωπήθηκε, όμως, από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γ. Σ. του Δ.Σ. Β..
Αφού το Συμβούλιο άκουσε τον συνήγορο του εκκαλούντος και τον Αντεισαγγελέα Εφετών Στέφανο Ζαρκαντζιά να αναπτύσσει και προφορικά την παραπάνω πρόταση του Αντεισαγγελέα Εφετών Λάρισας Ιωάννη Μαγκούτα και μετά την αποχώρηση τους.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η με αριθμό 04/18-11-2022 έφεση του (επ) B Ο (ον) K ή K A ή K -A και της L ή Α, γεννηθέντος το έτος ….., κρατουμένου στο Ειδικό Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης Ν. Κ. , κατά του με αριθμό 284/2022 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου με το οποίο απορρίφθηκε αίτηση αυτού για απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης, που υποβλήθηκε από τον Διευθυντή του ανωτέρω Καταστήματος Κράτησης , για την υπό τον όρο της ανάκλησης απόλυση του ως άνω εκκαλούντος -καταδίκου , ο οποίος κρατείται δυνάμει της με αριθμό 611/02-09-2020 απόφαση καθορισμού συνολικής ποινής του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, νόμιμα εισάγεται ενώπιον αυτού του Συμβουλίου με τη με αριθ. 160/2022 πρόταση του Εισαγγελέως Εφετών Λάρισας , σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 9 παρ. 1 , 30 παρ. 2 , 138 , 477 και 481 του Κ.Π.Δ. , 110 Α παρ. 4 του Π.Κ. και 17 Ν 1968/1991 και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω , δεδομένου ότι ο εκκαλών ειδοποιήθηκε εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 138, 476 παρ. 1 εδ. β και γ Κ.Π.Δ., προκειμένου να προσέλθει στο Συμβούλιο τούτο κατά την ορισθείσα συνεδρίαση της 30-12-20221 ο ίδιος προσωπικά ή με συνήγορο του (βλ. το από 21-122022 αποδεικτικό επίδοσης της Χ Ν υπαλλήλου του Ε.Α.Κ.Κ.Ν. Κ.), κατά την οποία δεν εμφανίστηκε ο ίδιος προσωπικά αλλά εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, Γ Σ του Δ.Σ. Β, δυνάμει της από 27-12-2022 εξουσιοδοτήσεως, ο οποίος εξέθεσε τους ισχυρισμούς του και κατέθεσε και υπόμνημα.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 464 Κ.Π.Δ., το ένδικο μέσο μπορεί να ασκήσει μόνον εκείνος στον οποίον ρητά από το νόμο παρέχεται το δικαίωμα αυτό. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 17 Ν 1968/1991: «Κατά βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών που κρίνει τηνΰίτηση για τη χορήγηση απόλυσης υπό όρο, επιτρέπεται έφεση από τον εισαγγελέα ή τον κατάδικο εφαρμοζομένων αναλόγως των άρθρων 473 έως 476 Κ.Π.Δ.» . Η τελευταία διάταξη, ως ειδικότερη , εξακολουθεί να ισχύει και μετά την αντικατάσταση των άρθρων 477 και 478 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας , που περιόρισε την άσκηση του ενδίκου μέσου της έφεσης κατά του βουλεύματος του συμβουλίου πλημμελειοδικών γιατί η ρύθμιση αυτή αφορά μόνο τον κατηγορούμενο που παραπέμπεται στο δικαστήριο για κακούργημα και για δύο αποκλειστικά λόγους : α) της απόλυτης ακυρότητας και β) της εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διάταξης . Περαιτέρω , κατά το άρθρο 474 παρ. 1 του Κ.Π.Δ., με την επιφύλαξη της διάταξης της παρ. 2 του άρθρου 473, το ένδικο μέσο ασκείται με δήλωση στον γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση, ή αν αυτός κρατείται στη φυλακή, η δήλωση μπορεί να γίνει και σε εκείνον που τη διευθύνει. Για τη δήλωση αυτή συντάσσεται έκθεση που υπογράφεται από εκείνον που την υποβάλλει ή τον αντιπρόσωπο του και από εκείνον που τη δέχεται. Αν η έκθεση γίνει στον διευθυντή των φυλακών, αποστέλλεται αμέσως στον γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση (ΣυμβΕφΘες 234/2016 ΠοινΔικ 2016.509, ΣυμβΕφΠειρ 24/2014 Αρμ 2014.1738).
Στην προκείμενη περίπτωση η κρινόμενη έφεση ασκήθηκε αφενός κατά έκκλητου βουλεύματος από δικαιούμενο πρόσωπο, αφετέρου δε ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 151, 463 , 464 , 466, 473 παρ. 1, 474 Κ.Π.Δ. και 17 ν. 1968/1991) σύμφωνα με την υπ. αριθ. 04/2022 έκθεση του γραμματέα του Πρωτοδικείου Βόλου Δ. Κ., αφού ο εκκαλών κρατούμενος δια του συνηγόρου του Γ. Σ., δικηγόρος του Δικηγορικού Συλλόγου Β. (AM 127), ο οποίος έφερε σχετική εξουσιοδότηση, άσκησε την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2022 ενώπιον του προσώπου αυτού την κρινόμενη έφεση κατά του ανωτέρω βουλευματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου που απέρριψε αίτηση για υφ’ όρον απόλυση, το οποίο βούλευμα δεν είχε ακόμη επιδοθεί σε αυτόν. Συνεπώς η κρινόμενη έφεση ασκήθηκε νομότυπα, εμπρόθεσμα και εν γένει παραδεκτά, από πρόσωπο που έχει έννομο συμφέρον, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 110 παρ. 5 ΠΚ, όπως προστέθηκε με το άρθρο 24 Ν. 4855/2021 και 463, 464, 473 παρ. 1 ΚΠΔ και πρέπει επομένως να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Από τα σχετικά έγγραφα που συνοδεύουν την υπό κρίση αίτηση και την έφεση, καθώς και από όσα εξέθεσε ο πληρεξούσιος δικηγόρος του ενώπιον του παρόντος Συμβουλίου, και με το υπόμνημα που κατέθεσε, προκύπτει ότι ο εκκαλών, κρατείται δυνάμει της με αριθ. 611/02-09-2020 απόφαση καθορισμού συνολικής ποινής του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης 31/9-6-2021.
Με το προσβαλλόμενο βούλευμα απορρίφθηκε η υπ. αριθ. 4330/14-09-2022 αίτηση του Διευθυντή του Ειδικού Αγροτικού Καταστήματος Κράτησης Ν. Κ., για την υπό τον όρό της ανάκλησης απόλυση του ως άνω εκκαλούντος -κάταδίκου, για το λόγο ότι ο ανωτέρω κατάδικος δεν πληρούσε τις τυπικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση της υπό όρους απόλυσής του . Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά στοιχεία και για όσους νομίμους και ορθούς λόγους αναφέρονται και αναλύονται στην Εισαγγελική πρόταση, στην οποία και το Συμβούλιο τούτο καθ’ ολοκληρίαν αναφέρεται προς αποφυγή άσκοπων επαναλήψεων προκύπτει ότι συντρέχουν οι τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση της υπό όρο απόλυσης του πιο πάνω κρατουμένου, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 105 επ. του Π.Κ., και το προσβαλλόμενο βούλευμα που έκρινε ότι δεν συντρέχουν οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση της υφ’ όρον απόλυσης , έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένα έκρινε ότι πρέπει να απορριφθεί η αίτηση ως ουσιαστικά αβάσιμη. Ο λόγος έφεσης με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι βάσιμος αφού από τα προελεχθέντα ευρίσκει έρεισμα στο νόμο και στο αποδεικτικό υλικό. Επομένως, πρέπει η υπό κρίση έφεση κατά του ως άνω βουλεύματος να γίνει δεκτή κατ’ ουσίαν , να εξαφανισθεί το εκκαλούμενο βούλευμα , να γίνει δεκτή η αίτηση και να διαταχθεί η υπό τον όρο της ανάκλησης απόλυση του κρατουμένου με των επιβολή περαιτέρω υποχρεώσεων α) να διαμένει στον Τ.Ν. Λ. επί της οδού Γ. αριθ. (…) και β) να εμφανίζεται στο Αστυνομικό Τμήμα του τόπου κατοικίας του άπαξ εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα. Τα έξοδα πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του Δημοσίου (άρθρο 576 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν την με αριθμό 04/18-11-2022 έφεση του (επ) B (ον) KLOTILO ή K του A ή K – A και της L ή Α, γεννηθέντος το έτος ….., 10 κρατουμένου στο Ειδικό Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης Ν. Κ. , κατά του με αριθμό 284/2022 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου με το οποίο απορρίφθηκε αίτηση αυτού για απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης.
Εξαφανίζει το με αριθμό 284/2022 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου
Δέχεται την με αριθμό 4330/14-09-2022 αίτηση του Διευθυντή του Ειδικού Αγροτικού Καταστήματος Κράτησης Ν. Κ.
Διατάσσει την απόλυση υπό τον όρο της ανάκλησης του ανωτέρω καταδίκου από το Κατάστημα αυτό, ο οποίος κρατείται με την υπ’ αριθ. 611/02-09-2020 απόφαση καθορισμού συνολικής ποινής του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης εκτίοντας ανασταλέν υπόλοιπο ποινής, εφόσον δεν κρατείται για άλλη αιτία με τους όρους, α) να διαμένει στον Τ. Ν. Λ. επί της οδού Γ. αριθ. (..) και β) να εμφανίζεται στο Αστυνομικό Τμήμα του τόπου κατοικίας του άπαξ εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα. –
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τα δικαστικά έξοδα σε βάρος του Δημοσίου.
ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε στη Λάρισα στις 30 Δεκεμβρίου 2022 και εκδόθηκε στον ίδιο τόπο την ίδια ημέρα. Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ