Η διάταξη του άρθρου 23 Ν. 4139/2013 μετά την εφαρμογή του άρθρου 463 παρ. 4 Ν.ΠΚ είναι ευμενέστερη, καθώς πλέον απειλείται για την πράξη αυτή διαζευκτικά, εκτός από την στερητική της ελευθερίας ποινή της ισόβιας κάθειρξης, ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών. Έτι περαιτέρω, εφόσον συντρέχει λόγος μείωσης της ποινής (όπως εν προκειμένω για τους αναιρεσείοντες, κατ’ άρθρο 84 παρ. 2 εδ. ε’ ΚΠοινΔ) το μειωμένο πλαίσιο ποινής για την πράξη του αρ. 23 ν. 4139/2013, ρυθμίζεται από το άρθρο 83 του Ν.ΠΚ, σύμφωνα με το οποίο, α) αντί για την ποινή της ισόβιας κάθειρξης επιβάλλεται κάθειρξη, δηλαδή πέντε έως δεκαπέντε έτη και β) αντί για την ποινή της κάθειρξης τουλάχιστον δέκα ετών, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών ή κάθειρξη έως οκτώ ετών.
Εν προκειμένω, [περίπτωση του άρθρου 23 του Ν. 4139/2013 σε συνδυασμό με το άρθρο 83 παρ. 2 εδ. α’ και β’ του Ν.Π.Κ], ουδεμία αμφισβήτηση προκαλείται, διότι το διαμορφούμενο επιεικέστερο νομοθετικό πλαίσιο θα εξαρτηθεί από την επιλογή της στερητικής της ελευθερίας ποινής που θα επιβάλει κατά τους όρους του άρθρου 79 Ν.ΠΚ το Δικαστήριο της ουσίας.