Απορρίπτεται η προσφυγή κατά κλητηρίου θεσπίσματος για την πράξη της έκθεσης. Υπάρχουν ενδείξεις τέλεσης της πράξης με τη μορφή ότι η προσφεύγουσα άφησε αβοήθητο πρόσωπο, που είχε υποχρέωση να περιθάλπτει. Ειδικότερα παρά τις συνθήκες απορίας και των προβλημάτων υγείας της εγκαλούσας, η προσφεύγουσα αν και είχε υποχρέωση από τη διάταξη του άρθρου 1486 ΑΚ να την περιθάλπτει, δεν προέβη σε υλική ενέργεια εξουδετέρωσης του υπαρκτού κινδύνου για την υγεία της εγκαλούσας, που είχε υπό την προστασία της και ειδικότερα δεν προέβη στην οικονομική υποστήριξη της εγκαλούσας αφήνοντάς την άπορη. Εξάλλου, όπως προαναφέρθηκε, η προσφεύγουσα με την υπ’αριθ.235/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τρικάλων είχε υποχρέωση διατροφής της εγκαλούσας σε μηνιαία βάση. Περαιτέρω πρέπει να σημειωθεί ότι αν δεν υπήρχε η φιλοξενία της εγκαλούσας στο Γηροκομείο της Χίου, προφανώς η ίδια θα ήταν χωρίς την παραμικρή (στοιχειώδη) φροντίδα. Όμως η φιλοξενία της εκεί δεν εξάλειψε τον κίνδυνο για την υγεία της, ενόψει του ότι η ίδια παρέμεινε άπορη, χωρίς τη δυνατότητα αντιμετώπισης της ιδιαίτερης (λόγω προβλημάτων) κατάστασης της υγείας της, ενώ το Γηροκομείο δεν αποτελεί το πρόσφορο περιβάλλον για άτομα με τέτοιου είδους προβλήματα υγείας, αν το άτομο δεν έχει την οικονομική βοήθεια για την ανεύρευση υποστήριξης ψυχολογικής, φαρμακευτικής και κοινωνικής φύσης. Αντίθετα η προσφεύγουσα προέβη στις αναλήψεις των χρηματικών ποσών από τους κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς και τα κατέθεσε σε άλλους ατομικούς της δείχνοντας με τον τρόπο αυτό τη διάθεσή της να παραμείνει η εγκαλούσα οικονομικά αβοήθητη ενόψει του κινδύνου της υγείας της (που απαιτούσε την υποστήριξη ιατρικής-ψυχολογικής, φαρμακευτικής και κοινωνικής φύσης) σύμφωνα με τα προαναφερθέντα.

Ελληνική Δημοκρατία Εισαγγελία Εφετών Λάρισας

Αριθμός 40/2022

ΔΙΑΤΑΞΗ

Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΦΕΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ

Αφού λάβαμε υπ’ όψη την προσφυγή της Α. Σ. του Κ. κατά του με ABM Ε2021/22 κλητηρίου θεσττίσματος του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Τρικάλων, με το οποίο παραπέμφθηκε για να δικαστεί στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων στη δικάσιμο της 26ης-10-2022 για την πράξη της έκθεσης κατ’ εξακολούθηαη (αρθρ.98, 306παρ.1β ΠΚ) και εκθέτουμε τα ακόλουθα:

Σύμφωνα με το άρθρο 322 ΚΠΔ:

  1. Ο κατηγορούμενος, που κλητεύθηκε απευθείας με κλητήριο θέσπισμα στο ακροατήριο του τριμελούς πλημμελειοδικείου, έχει δικαίωμα, είτε αυτοπροσώπως είτε μέσω αντιπροσώπου, να προσφύγει στον αρμόδιο εισαγγελέα εφετών μέσα σε δέκα ημέρες από την επίδοση του κλητηρίου θεσπίσματος.
  2. Η προσφυγή ασκείται με τον τρόπο, που προβλέπεται στο άρθρο 474. Αν η έκθεση γίνει ή το δικόγραφο κατατεθεί σε άλλο γραμματέα ή στον προϊστάμενο της προξενικής αρχής ή στον διευθυντή των φυλακών, ειδοποιείται αμελλητί ο γραμματέας της εισαγγελίας πρωτοδικών, που εξέδωσε το κλητήριο θέσπισμα και του αποστέλλεται αμέσως η έκθεση ή το δικόγραφο. Αν η προσφυγή ασκείται μέσω αντιπροσώπου, το πληρεξούσιο ή επικυρωμένο αντίγραφο του προσαρτάται στην έκθεση ή στο δικόγραφο. Στην έκθεση ή το δικόγραφο πρέπει να διατυπώνονται και οι λόγοι, για τους οποίους ασκείται η προσφυγή. Ο προσφεύγων υποχρεούται να καταθέσει παράβολο υπέρ του δημοσίου ποσού εκατόν πενήντα (150) ευρώ. Το ύψος του ποσού αναπροσαρμόζεται με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αν δεν κατατεθεί το παράβολο, η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη από τον εισαγγελέα εφετών. Όταν η προσφυγή ασκείται από περισσότερους κατηγορουμένους, κατατίθεται μόνο ένα παράβολο. Σε περίπτωση που ο εισαγγελέας εφετών κάνει δεκτή την προσφυγή διατάσσει και την επιστροφή του παραβόλου στον καταθέσαντα αυτό.
  3. Ο εισαγγελέας των εφετών μπορεί: α) να απορρίψει την προσφυγή, β) να κάνει δεκτή την προσφυγή, οπότε διατάσσει την εισαγωγή της υπόθεσης στο δικαστικό συμβούλιο, γ) να προβεί σε μία από τις παραπάνω ενέργειες, αφού προηγουμένως διατάξει προανάκριση για την συμπλήρωση του αποδεικτικού υλικού με τη διενέργεια συγκεκριμένων ανακριτικών πράξεων. Η διάταξη του εισαγγελέα εφετών που απορρίπτει την προσφυγή επιδίδεται στον κατηγορούμενο σύμφωνα με τα άρθρα 155 κ.ε.. Αν από την επίδοση έως την δικάσιμο, που ορίστηκε αρχικά, μεσολαβεί τουλάχιστον το μισό της προθεσμίας, που χρειάζεται για την κλήτευση, ο κατηγορούμενος έχει υποχρέωση να εμφανιστεί σε αυτήν για να δικαστεί χωρίς άλλη κλήτευση.

Ακόμη κατά το άρθρο 306 παρ.1 του Π Κ, όπως ισχύει από 1-7-2019 [ν.4619/2019], “όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει την υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος το τραυμάτισε υπαίτια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, κατά δε την παρ.2 του ίδιου άρθρου “αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα βαριά σωματική βλάβη, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών”. Από τη διάταξη αυτή, η οποία τυγχάνει ευμενέστερη της αντίστοιχης [που προέβλεπε κάθειρξη έως δέκα ετών] διάταξης του προισχύσαντος Π.Κ, εφ’ όσον το εν λόγω έγκλημα έχει πλέον τον χαρακτήρα πλημμελήματος, προκύπτει ότι η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της εκθέσεως, το οποίο είναι έγκλημα συγκεκριμένης διακινδυνεύσεως τελείται με δύο τρόπους και ειδικότερα, είτε με την έκθεση άλλου, έτσι ώστε να καταστεί αβοήθητος [έκθεση εν στενή έννοια], είτε με την άφεση αβοήθητου του προσώπου που βρίσκεται υπό την προστασία κλπ του δράστη. Η έννοια των φράσεων του νόμου “καθιστά αβοήθητο” είναι ότι και στις δύο αυτές περιπτώσεις δημιουργείται κατάσταση “ενδεχόμενου” κινδύνου για τη ζωή ή την υγεία του παθόντος ή επιτάσεως του επισυμβάντος κινδύνου. Ειδικότερα, ο πρώτος τρόπος τελέσεως του εγκλήματος της εκθέσεως, υπάρχει όταν με μια θετική ενέργεια [ή παράλειψη] του δράστη, το θύμα μεταφέρεται από μία σχετικώς ασφαλή θέση σε μία άλλη ανασφαλή και έτσι εκτίθεται σε κίνδυνο ή ζωή ή η υγεία του. Η αβοήθητη θέση στην οποία περιάγεται το θύμα, πρέπει να είναι τέτοια, που να μην μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του και να αναμένεται με ασφάλεια ή έστω μεγάλη πιθανότητα βοήθεια απ’ έξω για την αποτροπή του κινδύνου. Το έγκλημα της εκθέσεως, ως έγκλημα ενεργείας, μπορεί να τελεσθεί και με παράλειψη [άρθρο 15 ΠΚ] αν ο υπαίτιος της παράλειψης είχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να προβεί σε ενέργεια για την αποτροπή του αποτελέσματος. Η ιδιαίτερη νομική υποχρέωση πηγάζει από το νόμο, σύμβαση ή από προηγούμενη επικίνδυνη ενέργεια του υπαιτίου [άρθρο 15 ΠΚ]. Ο δεύτερος δε τρόπος πραγματώσεως του εγκλήματος [η άφεση του θύματος αβοήθητου], ως έγκλημα γνήσιο παραλείψεως, διαρκές και ουσιαστικό [αφού το αποτέλεσμα είναι η διακινδύνευση αυτού], συντελείται, όταν ο δράστης αφήνει αβοήθητο πρόσωπο, δηλαδή δεν παύει ή δεν εξουδετερώνει τον κίνδυνο που ήδη απειλεί τη ζωή ή την υγεία του προσώπου που έχει υπό την προστασία του ή έχει την υποχρέωση διατροφής ή περίθαλψης ή μεταφοράς του. Σε αντίθεση με την έκθεση εν στενή έννοια, εδώ το θύμα βρίσκεται ήδη σε κατάσταση κινδύνου, χωρίς και πάλι να είναι πιθανή από αλλού η βοήθειά του. Για την πραγμάτωση του δεύτερου αυτού τρόπου τελέσεως του εγκλήματος της εκθέσεως δεν είναι απαραίτητο να εγκαταλειφθεί, με την έννοια του τοπικού χωρισμού, το θύμα αβοήθητο, αλλ’αρκεί να αφεθεί τούτο αβοήθητο. Για την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος της εκθέσεως απαιτείται να έχει ο δράστης δόλο, έστω και ενδεχόμενο, να προβλέπει, δηλαδή, ως ενδεχόμενο και να αποδέχεται τον κίνδυνο ή και την επίταση του ήδη υπάρχοντος κινδύνου για τη ζωή ή την υγεία του θύματος και όχι το θάνατο ή τη σωματική του βλάβη, γιατί, αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε δεν υπάρχει το έγκλημα της εκθέσεως αλλά το έγκλημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας ή της σωματικής βλάβης (ΑΠ 1759/2019 δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου).

Η επίδοση του προσβαλλόμενου κλητηρίου θεσπίσματος στην προσφεύγουσα έλαβε χώρα στις 19-7-2022, όπως προκύπτει από το οικείο αποδεικτικό επίδοσης του αστυνομικού του Α.Τ Τρικάλων Γ. Β.. Η προσφυγή ασκήθηκε την 29η- 7-2022 από τον δικηγόρο του Δικηγορικού Συλλόγου Τρικάλων Χ. Τ., ο οποίος ήταν εφοδιασμένος με ειδικό προς τούτο πληρεξούσιο από την προσφεύγουσα Α. Σ.. Επομένως η προσφυγή της είναι εμπρόθεσμη, ενώ για τούτη συντάχθηκε σχετική έκθεση στο Κατάστημα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Τρικάλων, που υπογράφηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της προσφεύγουσας και τη Γραμματέα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Τρικάλων Ι. Σ.. Επίσης σε αυτή αναφέρονται οι λόγοι, για τους οποίους ζητείται η ακύρωση του πιο πάνω κλητηρίου θεσπίσματος. Ειδικότερα η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Τρικάλων προέβη σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ότι από το αποδεικτικό υλικό της δικογραφίας δεν προκύπτουν ενδείξεις για την παραπομπή της σε δίκη. Τέλος για την προσφυγή κατατέθηκε ηλεκτρονικό παράβολο υπέρ του Δημοσίου, ποσού 150 ευρώ κατά το άρθρο 322 ΚΠΔ με κωδικό πληρωμής …………….. Επομένως η προσφυγή είναι τυπικά δεκτή και πρέπει να εξεταστεί ως προς τη βασιμότητά της.

Το κλητήριο θέσπισμα του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Τρικάλων, με το οποίο η προσφεύγουσα παραπέμφθηκε για να δικαστεί στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων, έχει ως εξής:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΗΜΟΚΡΛΊΊΛ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ Ι1ΡΩΤΟΛΙΚΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Α.Β.Μ. Ε2021-22                                                Ακροατήριο Τριμελούς ΙΙλημμελειοδικείου

Α.Β.Ω.: 79/22                                                       Δικάσιμος: /10/2022

ΠΡΑΞΗ: Έκθεση κατ’ εξακολούθηση

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΗ: Α. Σ. του Κ. και της Ε.,  κάτοικος Τ., επί της συμβολής των οδών ………..

Κατηγορείται ως υπαίτια του ότι στα Τρίκαλα και κατά το χρονικό διάστημα από το μήνα Φεβρουάριο του έτους 2019 έως και το μήνα Φεβρουάριο του έτους 2021 με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, με πρόθεση άφησε αβοήθητο ένα πρόσωπο που είχε υποχρέωση να το διατρέφει και περιθάλπει, ειδικότερα δε παρότι είχε υποχρέωση εκ του νόμου (άρθ. 1485 Α.Κ.) να διατρέφει και να περιθάλπει τη θετή άγαμη θυγατέρα της Μ. Σ. του Δ. και της Α., γεννηθείσας την 19-05-1995, ήδη εγκαλούσα, η οποία έπασχε από ελαφρά νοητική υστέρηση (F70), ψυχιατρικές διαταραχές (άγχος, ψυχωτικού τύπου επεισόδια) και διαταραχές ψυχοκινητικότητας (στερεοτυπικές κινήσεις κορμού rocking, φωνητικά και κινητικά τικ, κάμψη δακτύλων άκρας χειρός άμφω και διαταραχή ύπνου), επιπροσθέτως δε, παρουσίαζε έλλειψη συγκέντρωσης και κριτικής ικανότητας με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατος ο βιοπορισμός της με την παροχή εργασίας, η κατηγορουμένη προέβη:

  1. την 14-02-2019 στη μεταφορά ποσού ευρώ 20.000,00,- και 24.000,00.- αντίστοιχα από τον με αριθμ. …….. κοινό τραπεζικό λογαριασμό τους που διατηρούσαν στην …….. στον με αριθμό ……… λογαριασμό της
  2. την 14-02-2019 στη μεταφορά ποσού ευρώ 10.423,65.- από τον με αριθμό …………… κοινό τραπεζικό λογαριασμό τους που διατηρούσαν στην  ………. στον με αριθμ. …………… λογαριασμό της
  3. την 14-02-2019 στην ανάληψη ποσού ευρώ 26.353,39.- από τον με αριθμ. …………. κοινό τραπεζικό λογαριασμό που διατηρούσαν στη …………………..
  4. την 18-06-2019 στην ανάληψη ποσού ευρώ 40.117,19.-από τον με αριθμό …………. κοινό τραπεζικό λογαριασμό που διατηρούσαν στη …………………..,
  5. την 19-07-2019 στη μεταφορά ποσού ευρώ 32.000,00. από τον με αριθμό …………… κοινό τραπεζικό λογαριασμό τους που διατηρούσαν στην Εθνική Τράπεζα, στον με αριθμ. …………. λογαριασμό της
  6. την 30-07-2019 στη μεταφορά ποσού ευρώ 13.013, 00.- (συμπεριλαμβανομένου ποσού ευρώ 12.982,54,-που αποτελούσε το καταβληθέν υπέρ της εγκαλούσας επίδομα από τον Ο.Τ.Ε.) από τον με αριθμό ………… κοινό τραπεζικό λογαριασμό τους που διατηρούσαν στην Εθνική Τράπεζα, στον με αριθμ. …….. λογαριασμό της
  7. την 30-08-2019 στην ανάληψη ποσού ευρώ 45.600,00. από τον με αριθμό …………… κοινο καταθετικό λογαριασμό που διατηρούσαν στην ………………….., ενώ επιπροσθέτως και κατά το χρονικό διάστημα από 6-12-2020 έως 6-02-2021 καίτοι είχε υποχρεωθεί δυνάμει της υπαριθμ. …………. απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τρικάλων,’^· καταβολή προς την εγκαλούσα ποσού ευρώ 550.00.- μηνιαίος ως διατροφή, δεν το συνακόλουθα δε και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αφενός μεν η εγκαλούσα δε προσοδοφόρα ακίνητη περιουσία αφετέρου δε, είχε διακοπεί, ένεκα της συμπλήρωσης του έτους της ηλικίας της, η παροχή προς αυτήν της σύνταξης που ελάμβανε από το ασφαλιστικό φορέα του αποβιώσαντος πατρός της, περιήλθε σε κατάσταση ένδειας ώστε απειληθεί κίνδυνος για πιν υγεία πκ

Η ως ανω πράξη προβλέπεται και τιμωρείται στις διατάξεις των άρθρων: 1,14, 26 παρ. 1, 27, 51. 53, 79, 98. 306 παρ. I περ.β” Π.Κ. σε συνδ. με το άρθρο 1486 Α.Κ.

Από το αποδεικτικό υλικό της δικογραφίας (καταθέσεις μαρτύρων, έγγραφα, ανώμοτη κατάθεση ύποπτης) προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις σε βάρος της προσφεύγουσας, για την πράξη, για την οποία συντάχθηκε το προσβαλλόμενο κλητήριο θέσπισμα. Ειδικότερα προκύπτει ότι η εγκαλούσα είναι ενήλικη (θετή) κόρη της προσφεύγουσας. Πλην όμως οι διαπροσωπικές τους σχέσεις έχουν διαταραχθεί. Περαιτέρω η εγκαλούσα αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας (πάσχει από άγχος, έχει υποστεί ψυχωτικού τύπου επεισόδια, πάσχει από διαταραχές ψυχοκινητικόπητας και έτσι έχει στερεοτυπικές κινήσεις κορμού rocking, φωνητικά και κινητικά τικ, κάμψη των δακτύλων άκρας χειρός, πάσχει από διαταραχές ύπνου, από ασταθή βάδιση, παρουσιάζει έλλειψη συγκέντρωσης και κριτικής ικανότητας, όπως επίσης πάσχει από αριστερό αποκλίνοντα στραβισμό). Ακόμη λόγω ιστορικού μηνηγγίτιδας στη βρεφική ηλικία της η εγκαλούσα παρουσιάζει ελαφρά νοητική υστέρηση (F70). Ως εκ τούτου η ίδια δεν είναι σε θέση να εργαστεί και δεν μπορεί να συντηρήσει με τις δικές της δυνάμεις τον εαυτό της. Έτσι η προσφεύγουσα έχει κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 1486 ΑΚ υποχρέωση να περιθάπτει την εγκαλούσα. Επίσης η προσφεύγουσα με την υπ’αριθ.235/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τρικάλων υποχρεώθηκε με βάση την από 17-2-2020 αίτηση της εγκαλούσας να της καταβάλλει κάθε μήνα ως διατροφή το ποσό των 350 ευρώ. Περαιτέρω πρέπει να αναφερθεί ότι η εγκαλούσα το μήνα Ιούλιο 2019 μετέβη στη Χίο, όπου διαμένει η οικογένεια της δίδυμης αδερφής της. Λόγω των οικονομικών προβλημάτων και των προβλημάτων υγείας της η εγκαλούσα από τις 25-10-2020 έως τις 19-11-2021 φιλοξενήθηκε στο Γηροκομείο ………. στη Χίο. Ακόμη από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει ότι η προσφεύγουσα άφησε αβοήθητη το διάστημα, που αναφέρεται στο κλητήριο θέσπισμα του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Τρικάλων την εγκαλούσα, δίχως να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της για καταβολή του απαιτούμενου χρηματικού ποσού σε μηνιαία βάση για τις ανάγκες διαβίωσης της εγκαλούσας. Παρά τις συνθήκες απορίας και των προβλημάτων υγείας της εγκαλούσας, η προσφεύγουσα αν και είχε υποχρέωση από τη διάταξη του άρθρου 1486 ΑΚ να την περιθάλπτει, δεν προέβη σε υλική ενέργεια εξουδετέρωσης του υπαρκτού κινδύνου για την υγεία της εγκαλούσας, που είχε υπό την προστασία της και ειδικότερα δεν προέβη στην οικονομική υποστήριξη της εγκαλούσας αφήνοντάς την άπορη. Εξάλλου, όπως προαναφέρθηκε, η προσφεύγουσα με την υπ’αριθ.235/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Τρικάλων είχε υποχρέωση διατροφής της εγκαλούσας σε μηνιαία βάση. Περαιτέρω πρέπει να σημειωθεί ότι αν δεν υπήρχε η φιλοξενία της εγκαλούσας στο Γηροκομείο της Χίου, προφανώς η ίδια θα ήταν χωρίς την παραμικρή (στοιχειώδη) φροντίδα. Όμως η φιλοξενία της εκεί δεν εξάλειψε τον κίνδυνο για την υγεία της, ενόψει του ότι η ίδια παρέμεινε άπορη, χωρίς τη δυνατότητα αντιμετώπισης της ιδιαίτερης (λόγω προβλημάτων) κατάστασης της υγείας της, ενώ το Γηροκομείο δεν αποτελεί το πρόσφορο περιβάλλον για άτομα με τέτοιου είδους προβλήματα υγείας, αν το άτομο δεν έχει την οικονομική βοήθεια για την ανεύρευση υποστήριξης ψυχολογικής, φαρμακευτικής και κοινωνικής φύσης. Αντίθετα η προσφεύγουσα προέβη στις αναλήψεις των χρηματικών ποσών από τους κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς και τα κατέθεσε σε άλλους ατομικούς της δείχνοντας με τον τρόπο αυτό τη διάθεσή της να παραμείνει η εγκαλούσα οικονομικά αβοήθητη ενόψει του κινδύνου της υγείας της (που απαιτούσε την υποστήριξη ιατρικής-ψυχολογικής, φαρμακευτικής και κοινωνικής φύσης) σύμφωνα με τα προαναφερθέντα. Η προσφεύγουσα με την προσφυγή της αμφισβητεί την κατάσταση της υγείας της εγκαλούσας και ισχυρίζεται ότι δεν έχει τελεστεί από την πλευρά της η πράξη για την οποία συντάχθηκε το προσβαλλόμενο κλητήριο θέσπισμα του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Τρικάλων. Ωστόσο, με βάση όλα όσα έχουν προεκτεθεί, προκύπτει ότι η κρίση του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Τρικάλων να παραπέμψει σε δίκη την προσφεύγουσα ήταν ορθή, αφού υπάρχουν ενδείξεις που δικαιολογούν την παραπομπή της σε δίκη για την προαναφερθείσα πράξη. Ως εκ τούτου η προσφυγή δεν είναι βάσιμη στην ουσία της και πρέπει να απορριφθεί, ενώ πρέπει να διαταχτεί η κατάπτωση υπέρ του δημοσίου του παραβόλου (ποσού 150 ευρώ), που κατέθεσε η προσφεύγουσα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

-Δεχόμαστε τυπικά και απορρίπτουμε στην ουσία την προσφυγή της Α. Σ. του Κ. κατά του με ABM Ε2021/22 κλητηρίου θεσπίσματος του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Τρικάλων, με το οποίο παραπέμφθηκε για να δικαστεί στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Τρικάλων στη δικάσιμο της …- 10-2022 για την πράξη της έκθεσης κατ’εξακολούθηση (αρθρ.98, 306 παρ.ΐβ ΠΚ).

-Παραγγέλλουμε την επίδοση αντιγράφου της παρούσας στην προσφεύγουσα, η οποία, αν από την επίδοση έως την δικάσιμο, που ορίστηκε (….-10-2022), μεσολαβήσει τουλάχιστον το μισό της προθεσμίας, που χρειάζεται για την κλήτευση της (οκτώ ημέρες), έχει υποχρέωση να εμφανισθεί στο δικαστήριο, για να δικαστεί για την παραπάνω πράξη, χωρίς άλλη κλήτευση (άρθρο 322 παρ. 3 του ΚΠΔ).

-Διατάσσουμε την κατάπτωση υπέρ του δημοσίου του παραβόλου (ποσού 150 ευρώ), που κατέθεσε η προσφεύγουσα.

Λάρισα 10-8-2022

Ο Εισαγγελέας Εφέτος Λάρισας

Λάμπρος Σ. Τσόγκας

Αντεισαγγελέας Εφετών